Θα ξαναβγούνε οι βαρκούλες στ’ ανοιχτά
Θα ξανακούσουνε φωνές οι αποβάθρες
Θα ξαναρθούνε ζευγαράκια αγκαλιαστά
Πιτσιρικάδες θα γεμίσουνε τις στράτες.
Θα ξαναβρούν τα τραπεζάκια συντροφιές
Τσιγάρα, τάβλι κι αφορμές για νέους καυγάδες
Θα ξαναψάξουνε τα μάτια για ομορφιές
Γι άλλες στεριές θα ξαναγίνουμε φυγάδες
* Αφιερώνεται στον αγαπητό Σείριο, που τον τελευταίο καιρό έχει τις κλειστές του :-)
Θα έρχομαι με λάσπες
και σανδάλια αιμάσσοντα
στο λευκό σου κατώφλι
Κραδαίνοντας τον έρωτα
θα πέφτω μ' ορμή
στην παρθένα σου θύρα
Θα προσμένω, στο χώμα
να πέσει η ασπίδα σου
κι η λαμπρή πανοπλία
Γδαρμένη απ' τα γέλια,
χτυπημένη απ' το θάμα
της επάρατου νιότης
Για μια σιγή ανεπίλυτη
μια κραυγή ανεπίστρεπτη
τα δάκρυα, όχι δάκρυα πια
Ρουμπίνια θριάμβου
που κρατάει στις χούφτες του
ένα ρόδι σπασμένο
* Αφιερώνεται στη γλυκιά Θεία Όλγα (...δικαιωματικά, μιας και οι τελευταίες της αναρτήσεις απετέλεσαν την πηγή της "έμπνευσής" μου) :-)
.jpg)
Tι πανέμορφος πίνακας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι πανέμορφο ποίημα!
Τι πανέμορφη αφιέρωση!
Τι πανέμορφη η ψυχή σου!
Πανέμορφη ανηψούλα μου!
Σε σφίγγω στην αγκαλιά μου, σου δίνω φιλιά αγάπης και συγκίνησης και σου ψυθιριζω, ένα πολύ μεγάλο ευχαριστώ!
Είσαι χάρμα ανήψι!!!
Μετά τις εκλογές ( η τρελοθεία σου τρέχει και για αυτό)να κανονίσουμε συνάντηση.
Φυσικά και η αφιέρωση στον ''κλειστό" λόγω...,αγαπημένο seiriouli μας, έγραψε...
Καλό βράδυ γλυκιά μου!
Χρονοστιβάδα μου καλή να σου πω ότι με συγκίνησες με την πράξη σου αλλά και με τα λόγια σου... θα' θελα αν σε γνώριζα να σε έπαιρνα μιαν αγκαλιά για αν σου δείξω πόσο ζεστά με έκανες να αισθανθώ,,,
ΑπάντησηΔιαγραφήσε ευχαριστώ από καρδιάς! Ξεχωρίζω από το υπέροχο ποίημά σου τους δυο τελευταίους στίχους:
"θα ξαναψάξουνε τα μάτια για ομορφιές
Για άλλες στεριές θα γίνουμε φυγάδες"
Με γέμισαν τούτες οι κουβέντες...
σε ευχαριστώ από καρδιάς!
ΥΓ. Λένε πως σε ένα ποίημα απαντούν με άλλο ποίημα, εγώ θα ανταπαντήσω με ένα ποίημα (απαγγελία των Χόρν - Λαμπέτη) κι ένα κομμάτι (προσπάθησε να το ακούσεις)
http://www.youtube.com/watch?v=7qvOr3xNBOw&feature=channel_page
http://www.youtube.com/watch?v=u6RqEJF8AlY&feature=channel_page
Θα μου επιτρέψεις να αφήσω κι εγώ το σχόλιό μου υπο μορφή στίχων
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνάψτε το τζάκι
μια - δυο μαραμένες βραδιές,
μερικές κίτρινες μέρες,
λίγα φύλλα πεσμένα.
Ίσως νάναι Σεπτέμβρης.
Κάτι κουτσούριασε
μα τα χέρια είναι μπάλσαμο.
Συνδαυλίστε το τζάκι
υπάρχει ακόμη ζωή,
υπάρχει χειμώνας.
Είναι νωρίς για παραιτήσεις.
Πιστέψτε με.
ΜΝΗΜΕΣ του Αργύρη Μπαρή.
Με την αγάπη μου.
Τι όμορφη παρέα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι όμορφες επιλογές!
Να είστε καλά!
Συγνώμη που καθυστέρησα να σας απαντήσω... το "ευθυνόπωρο" μου την είχε στημένη στη γωνία :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜου λείψατε και μου λείπετε όλοι ! Βαγγέλη, τι υπέροχα λόγια !!! ... Τα χέρια είναι μπάλσαμο, όντως... και να ξέρατε πόση ανάγκη είχα αυτήν την αγκαλιά που μου προσφέρατε !!! Σας φιλώ τα ιαματικά χεράκια...
Πολύ ποιητική η συντροφιά και τα σχόλια σε ένα καταπληκτικό πόστ...
ΑπάντησηΔιαγραφή-Για μια κραυγή ανεπίστρεπτη-, θα γράψω στο επόμενο πόστ, πολύ διαφορετική όμως από αυτό που εννοεί το ποίημα,,,δυστυχώς...
Καλή Κυριακή
Aνηψούλα μου,τι κάνεις;
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνησύχησα που σε έχασα...
Εύχομαι να είναι όλα καλά με το μπαμπά.
Σε φιλώ και σε αγκαλιάζω.
Που είσαι καλή μου Χρονοστιβάδα... γιατί σιωπάς?
ΑπάντησηΔιαγραφήΞαδερφούλα, δώσε ένα σημείο ζωής γιατί μας λείπεις...μη χάνεσαι...μην κάνεις τα ίδια που κάνω κι εγώ και τρομάζω αγαπημένους...
Φιλάκι κι αγκαλίτσα σου στέλνει το Σειριάκι σου!
Αυτό στο στέλνω με αγάπη!
http://www.youtube.com/watch?v=NF9AMzRO0pU
Καλησπέρα αγαπημένα μου γειτονάκια !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι τον τελευταίο καιρό λείπω... γενικώς. Περισσότερο λείπω από τον εαυτό μου. Δεν ξέρω αν του κάνω καλό ή κακό μ' αυτό (...θα δείξει, όταν ξαναβρεθούμε) αλλά ήταν ο μόνος τρόπος να διεκπεραιωθούν κάποιες υποθέσεις (... ή τουλάχιστον, ό μόνος τρόπος που μπόρεσα να διακρίνω στον ομιχλώδη ορίζοντα των ξαφνικών ευθυνών). Ο πατέρας μου πάει καλύτερα, αλλά είναι "στον κόσμο του". Για να βοηθήσω, πρέπει να μπω κι εγώ σ' αυτόν και ν' απαρνηθώ (...ελπίζω όχι για πάρα πολύ) τον δικό μου. Απ' την άλλη, είναι κι αυτό το προεκλογικό σούσουρο που με κουράζει αφόρητα. Κόσμος (... ο άλλος κόσμος αυτός, ο "κανονικός") πάει, έρχεται, φωνάζει ή μιλάει ακατάπαυστα. Δεν ξέρω πως να εκτονωθώ... ν' αρχίσω κι εγώ να μιλάω ακατάπαυστα ?... δεν το θέλω. Να σιωπήσω ?... ούτε αυτό. Να φωνάξω ?... μάταιο. Η κραυγή παραμένει ανεπίστρεπτη, Σοφάκι (...θα έρθω να διαβάσω το ποστ σου). Όχι σε ημι-πρόθυμα ώτα, ούτε σε ντουβάρι δε βρίσκει πια, για να μου αντιγυρίσει την ηχώ της... χάνεται, σαν να μην ακούστηκε ποτέ. Για ώμους και αγκαλιές, ούτε λόγος... σπάνιο είδος (...γι αυτό και τόσο πολύτιμη η δικιά σας, έστω κι έτσι). Τι απομένει ? ... το κλάμα (...και "Τι παν-κλάμα !", που λέει κι η λατρεμένη Κική Δημουλά). Έκλαψα για ένα ζουζούνι, που άφησε την τελευταία του πνοή στο παρμπρίζ του αυτοκινήτου μου, όταν για πρώτη φορά πάτησα τα 160 στην αττική οδό. Έκλαψα για ένα ποδήλατο, που σκουριάζει σε μιαν αυλή, ενώ ο οκτάχρονος ιδιοκτήτης του, κλεισμένος σ' ένα θεοσκότεινο δωμάτιο, κάνει βόλτες με το bat-mobile στο play-station. Έκλαψα για τη μάνα μου και για όλες τις μανάδες, που κουβαλούν κι άλλους σταυρούς πέρα απ' τον δικό τους. Έκλαψα για τη Σπεράντζα... Έκλαψα για "τ' αλλού και το εδώ" του Καβάφη (...ως πότε θα μας καταδιώκει "Η πόλις" του, ξαδερφάκι ?... ούτε να το 'ξερες πως είναι απ' τα πιο αγαπημένα μου ποιήματα). Έκλαψα το απόγευμα με το μονόλογο της Αλίκης, στην τελευταία σκηνή απ' το "Δόλωμα" (...ναι ναι, ως και μ' αυτό !!!), έκλαψα και τώρα δα, μ' αυτό το εκπληκτικό τραγούδι που μου έστειλες, Σειριάκι... το 'χα ξεχασμένο και μου το θύμισες στην πιο κατάλληλη στιγμή, να 'σαι καλά...
Έκλαψα για πολλούς και διάφορους λόγους, έκλαψα και για κανέναν. Έκλαψα με δάκρυα, έκλαψα και χωρίς... στέγνωσα... άδειασα. Πάμε παρακάτω...
ΥΓ. Θέλω να σβήσω τους τελευταίους στίχους του ποιήματος... μου ξεφεύγουν συχνά τέτοιες μεγαλοστομίες (...ευσεβείς πόθοι και ονειροφαντασίες). Κανένας δεν "έχει" τη ζωή κανενός, ούτε τη μισή ούτε καν στιγμές της. Εδώ καλά καλά τρομάζουμε να πάρουμε στα χέρια μας τη δική μας (...αυτές οι κτητικές αντωνυμίες είναι γοητευτικές, δε λέω, αλλά και επικίνδυνες). Επίσης, θέλω να πω πως η απουσία μου από το μπλογκ είχε κι έναν ακόμα λόγο, καθόλου άσχετο με το μπλογκ. Τους τελευταίους μήνες που ο αγαπητός μου συγκάτοικος απουσίαζε, φαίνεται πως "αλώνισα" τόσο πολύ εδώ μέσα, που τον έκανα να νιώσει -άθελά μου- σαν ψάρι έξω απ' το νερό. Γι αυτό, τώρα που επέστρεψε, θέλω να του αφήσω ελεύθερο χώρο να ξανανιώσει σαν στο σπίτι του... άλλωστε, είναι σπίτι του.
Αχ, αχ, αχ καλή μου Χρονοστιβάδα!
ΑπάντησηΔιαγραφή(μόλις σχόλασα, ύστερα από ένα τρελό 8ωρο κι όμως θέλω να σου αφήσω ένα σχόλιο)
κάτι σα χάδι, μιαν αγκαλιά ίσως..έτσι αυθόρμητα αυτά τα δυο σκέφτηκα καθώς διάβασα όσα έγραψες...
μη στεναχωριέσαι, όλα θα καλυτερεύσουν.. όσο για τα "περί αγάπης" σάμπως να έχεις δίκιο... με προβλημάτισες με το σχόλιο σου.
Να χαμογελάς...
φιλώ σε!
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν ξέρω αν θα είναι "Ευθηνό-πωρο", πάντως "φθηνό-πωρο" δεν πρόκειται να είναι! Και με τη νέα κυβέρνηση (με γεια!) οι επιλογές είναι συγκεκριμένες. Οπότε μάλλον για ... "Ακριβόπωρο" το βλέπω.
Φιλικά,
Ιρλανδός
Υ.Γ.: Ποιητικότατη η συντροφιά εδωπέρα !!
Ιρλανδούκο μου, καλησπέρα ! Σα να 'χεις δίκιο :-) ... Εγώ τους κακόμοιρους τους μόδιστρους σκέφτομαι, που μπαίνει χειμώνας -οσονούπω- κι ακόμα δεν έχουν λανσάρει τι θα φορεθεί φέτος. Τα σακάκια θα έχουν φαρδιές τσέπες, μικρά τσεπάκια ή καθόλου ? :-)
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπημένο μου ξαδερφάκι, σ' ευχαριστώ και υπόσχομαι να προσπαθήσω, αλλά όπως λέει κι ο πρώτος στίχος του Χαράλαμπου Βασιλειάδη - "και καλά τα λέει, καλά τα λέει"- στο τραγούδι που μου έστειλες (... το οποίον, σημειωτέων, ακούω δις ημερησίως, προ γεύματος και βραδινής κατακλίσεως, ωσάν χαπάκι κατά της μυστικοπάθειας) "Γιατί με μάσκα της χαράς μου σκέπασες τη θλίψη?", όπερ σημαίνει, καλά τα χαμόγελα, τα γέλια κι οι χαρές, όταν είναι αληθινά κι εκφράζουν αυτό που πραγματικά συμβαίνει μέσα μας. Το να γελά κανείς όντας θλιμμένος, τον φέρνει απλώς πιο κοντά στο ανάκλιντρο του ψυχαναλυτή :-)
Κι όχι τίποτ' άλλο, αλλά δεν είναι κι εποχή για σπατάλες (...σύμφωνα και με την εκτίμηση του αγαπητού Ιρλανδού)...