Πέμπτη 31 Δεκεμβρίου 2009

Προτάσεις διά το πρωτοχρονιάνιατικο réveillon σας...

Αποχαιρετώντας το παλαιόν και υποδεχόμενοι το νέον έτος, πολλοί εξ ημών, θα έχουν προσκληθεί εις réveillon φιλικών ή οικογενειακών εστιών. Άλλοι, όμως, θα προτιμήσουν να προϋπαντήσουν τον νέον χρόνον, δαπανηροτέρως, εις κέντρα διασκεδάσεως μετά μουσικής, οινοπνευματωδών ποτών και ορχήσεως.
Το ιστολόγιον «senile decay» με αίσθημα υπευθυνότητος προς τους αναγνώστας του πανταχόθεν, ευαρεστείται όπως προτείνει μερικά cabaret, εστιατόρια και παρόμοιους τόπους ξεφαντώματος, δι' εν αξέχαστον πρωτοχρονιάτικο δείπνον που ελπίζωμε να αποβεί αίσιον ξεκίνημα του καινούριου χρόνου!




Στο Night-Club, "Acropole", λοιπόν, αγαπητοί μου, θα διασκεδάζατε -αν μπορούσατε να βρεθείτε- «με την εξαιρετική ορχηστρα LUCAS και τους μοναδικούς ΖΙΜΜΥ και ΖΩΪΤΣΑ ΚΟΥΡΟΥΚΛΗ»...
Ωραία επιλογή, ε; Μη μου πείτε...
Σταθείτε να δείτε τι σας έχω παρακάτω, όμως...
Α! Παρολίγον να λησμονήσω: Τηλέφωνον δια παραγγελίας και reserver: 533-654 (χωρίς 210 μπροστά, ε! Μην ξεχαστείτε!)




Και τώρα, "Coronet Night-Club" κυρίες, δεσποινίδες μου και κύριοι, με τον MILLEPIEDI (τώρα ακροβάτης ήτανε, χορευτής ήτανε, θα σας γελάσω, αναποφεύκτως...) και με τον -δε χρειάζεται συστάσεις- ΓΙΑΝΝΗ ΣΠΑΡΤΑΚΟ !






Κάποια άλλη χρονιά, θα απολαμβάνατε στο ίδιο Night-Club την ορχήστρα του ΓΕΡΑΣΙΜΟΥ ΛΑΒΡΑΝΟΥ με τους σολίστ του, γιά μερικά κοπιώδη ξεβιδώματα επί της πίστας...
Επίσης, θα σας συνήρπαζε ο μάγος-illusionniste (μένταλιστ θα λέγαμε σήμερα) KASSAGI μετά της παρτεναίρ του. Η διαφήμισις τελειώνει με τη φράση "1ον βραβείον Οσκάρ". Αυτό το τελευταίο, με έκανε να το ψάξω λίγο το πράγμα και να ανακαλύψω ότι ο Ηenri Kassagi ήταν κάποτε ο "prince des illusionistes" και πως -όντως- είχε συμμετάσχει στην ταινία "Ο πορτοφολάς" (Pickpocket), που στο φεστιβάλ του Βερολίνου είχε πάρει (η ταινία. Όχι ο μάγος) την Χρυσήν Άρκτον, ουχί όμως και το "βραβείον Οσκάρ"...
Λεπτομέρειες... Πάω στοίχημα, πάντως, πως θα ήταν καλύτερος απ' τον Πέντραμ...





Στο "ATHENIAN CLUB" εις την Πανεπιστημίου 6, θα είχατε την ευκαιρία να απολαμβάνατε την ορχήστρα "LEV-KANAKAKIS".
Τι να βρίσκεται σήμερα αλήθεια, στην Πανεπιστημίου 6;...




Τα "Αστέρια" 'ηταν πάντα μία από τας σταθεράς επιλογάς των μεγαλοαστών τις δεκαετίας του '60- ήταν δεν ήταν Πρωτοχρονιά.
Το 1961 θα είχε, μάλιστα, την ευκαιρία κάποιος, να παρασυρθεί στις ονειρικές μελωδίες του "Trio - Canzone" (μεταξύ άλλων αξιόλογων καλλιτεχνών)...



Το καλύτερο όμως το φυλάω γιά το τέλος:



Την "παγκοσμίου φήμης AMALIA RODRIQUEZ"! Ενώ στο revue επιδίδονται οι "CROIX DU SUD". Όλα αυτά (κι ακόμη πιό πολλά) στο Dancing-Restaurant, "Mocambo"...



Τυχεροί οι Αθηναίοι του 1960, έτσι; Με τέτοια προγράμματα, θα άξιζε να κάνει κανείς reveillon έξω...
Η Πρωτοχρονιά πάντως, του 2010, καθώς ήκουσα, δεν θα είναι ιδιαιτέρως ανθηρή δια τα αθηναϊκά κέντρα διασκεδάσεως, μερικά εκ των οποίων, μάλιστα, δε θα ανοίξουν κάν, λόγω μειωμένου κλεισίματος τραπεζιών.
Ένας ακόμη λόγος, λοιπόν, να μακαρίζουμε τους Αθηναίους των αρχών του '60...



Εμείς, όπως και νά 'χει, έξω ή μέσα, με λίγη, πολύ ή καθόλου διάθεση, θα σας προτίναμε, αν μας επιτρέπατε:


('Αλλωστε, τρώγοντας έρχεται η όρεξη...)



Τώρα βεβαίως, "υπάρχει και μιά μερίς η οποία αντιτίθεται" σε όλο αυτό το reveillion-ομάνι και μεις, επιθυμούντες να είμαστε αμερόληπτοι, οφείλουμε να παραθέσουμε και τα επιχειρήματα, γιά να μην κάνετε τίποτα απολύτως απόψε και, προς Θεού, όχι πρωτοχρονιάτικα δείπνα έξω:


-Ε, να λύσσαξε εκείνη η Βέτα... Και κάπου να πάμε... Και ρεβεγιόν είναι... Και όλοι οι γνωστοί μας κάπου θα πάνε απόψε... Τέλος πάντων , από 'δω είχε, από 'κει είχε, με καταχώνιασε σ'ένα από δαύτα. Μπήκαμε μέσα, καθίσαμε σ' ένα τραπεζάκι, επήρε η Βέτα ένα παγωτό κι εγώ ένα μανταρινάκι... Ένα πραματάκι τόσο δα.


Ε, καθίσαμε κάμια ώρα... καπνός, φασαρία, κόσμος πολύς, βαρέθηκα, φωνάζω γιά το λογαριασμό... Έρχεται ο λογαριασμός... Πόσα, Γιώργο μου;...
-Πόσα;

-Σε ρωτάω, πόσα;
-Που να ξέρω;
-620.000 δραχμές!... Αμάν! λέω. Ζαλίστηκα... «Γιατί βρε παιδί μου τόσα λεφτά;» του λέω. «Έτσι είναι, κύριε».
«Τι έτσι;;; Ένα μανταρινάκι του Θεού έφαγα, δεν έφαγα κανέναν
πολυέλαιο...»
«Έτσι είναι κύριε», μου λέει «Τάμπλ ντ' ότ».

«Τάμπλ ντ' οτ; Τό 'φαγα;», «Ας τό 'τρωγες», μου λέει...
Γι' αυτό σου λέω, πα πα πα πα... Αααααα, αμ το άλλο;

-Ποιό άλλο;

-Βγαίνοντας όξω στην έξοδο, ένας νταγκλαράς ίσαμε εκεί απάνω, με μια πατανία κόκκινη κι ένα καπέλο άσπρο στο κεφάλι, μου χώνει μές στη μούρη μιά βρωμοχερούκλα σα φτυάρι. «Τι 'ναι, βρε πατριώτη;» του λέω. «Εγώ, κύριε, στέκομαι εδώ».
«Και δεν πα να στέκεσαι; Στάσου παρακάτω... Γιατί στέκεσαι εδω πέρ
α;...




ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ, με τις θερμότερες ευχές γιά υγεία και ό,τι καλύτερο στις ζωές μας, στους δικούς μας, στους διπλανούς μας, στους όχι και τόσο διπλανούς μας, στους πολύ μακρινούς μας, στον πλανήτη μας και, γενικώς, πάντων και Παξών!

12 σχόλια:

  1. καλη χρονιά αξιότιμε Παυσικραίπαλε!

    ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ ΥΓΕΙΑ για το 2010...

    Υγ. Τα καλύτερα μας τα φύλαξες για το τέλος!
    Δεν ήξερα ότι η Ροντρίγες είχε περάσει απ'την Αθήνα. Όσο για το ΜΕΓΑΛΟ Λογοθετίδη τι να πω...εξόχως παραστατικός σε τούτη την αγαπημένη σκηνή...

    Αν κι αυτές τις μέρες πάντα έχω κατά νου τον Ο. Μακρή στην Κάλπικη Λίρα. Με συγκινεί η σκηνή που αλλάζει τη λίρα στη μικρή...("έχομεν κι εμείς τας ευαισθησίας μας...βεβαίως βεβαίως...)

    ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ ΣΕ ΣΕΝΑ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΣΤΗ ΧΡΟΝΟΣΤΙΒΑΔΑ ΜΟΥ.

    ΦΙΛΩ ΣΑΣ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Πολύ ωραίο πόστ!Κια αυτό με το κάνε πιο κει γιατί εγώ στέκομαι εδω...πολύ καλό!
    Καλό βράδυ και με το καλό να έρθει επιτέλους το 2010! Λές να μας στήσει?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Με έπιασες απροετοίμαστο, αγαπητέ Ηλία, και έτσι δεν έχω πρόχειρη κάποια διαφήμιση πρωτοχρονιάτικου ρεβεγιόν με τη Ρένα Βλαχοπούλου. Σου στέλνω όμως τις ευχές μου με μια πρωτοχρονιάτικη σκηνή από ταινία της:

    http://www.youtube.com/watch?v=r2qaS7f_y4k

    Καλή χρονιά, με υγεία πάνω απ' όλα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Καλή χρονιά!
    Ανιψάκια μου γλυκά να είστε καλά!
    Ωραιότατη ανάρτηση!
    Που είναι τα χρόνια...ωραία χρόνια...
    Φιλιά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Καλή χρονιά!
    Και μετά την παρέλαση τόσων προηγούμενων, πώς να μη προσμένει κανείς τα καλύτερα για το 2010!
    Να είστε καλά.
    Με την αγάπη μου σας στέλνω και τις ευχές μου.
    Υγεία και αγάπη για όλους!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Καλή χρονιά κι ευτυχισμένη! Δημιουργική και ποιοτική με τέτοιες όμορφες, νοσταλγικές αναρτήσεις!
    Πάντως ομολογώ ότι θα πήγαινα στο Mocambo. Δε θα έχανα την Αμάλια ούτε για χάρη της Κουρούκλη.
    Κι όχι ότι και σήμερα δεν υπάρχουν εκλεκτά θεάματα και ακούσματα, αλλά τότε είχαν άλλη βαρύτητα γιατί ήταν πολύ λιγότερα. Η σημερινή υπερπληθώρα μας ζαλίζει, μας αποπροσανατολίζει και επιφέρει κορεσμό. Συχνά αυτοσυλλαμβάνομαι να μην μπορώ να επιλέξω και εν τέλει να μην πηγαίνω πουθενά.
    Άσε που μου τη σπάει η νεοελληνική κουλτούρα του παρκαδόρου, ακόμα και στα παραλιακά καφέ ή η κατάληψη από τους εγκάθετους μπράβο-παρκαδόρους των μεγαλομπουζουξίδικων, δημοσίων και κοινοχρήστων χώρων, όπως πεζοδρομίων, οδών κτλ. :)
    Οπότε καταλήγεις στο: «υπολογιστή μου, αγάπη μου!»

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Διαβάζω σε καινούριο, εβδομαδιαίο περιοδικό:
    AGENDA (προτάσεις από 2 εως 8 Ιανουαρίου 2010)
    ΘΕΑΤΡΟ ΘΥΜΕΛΗ: Η Λόρνα σε μια μουσικοθεατρική παράσταση-έκπληξη. Τραγούδια της παλιάς Αθήνας, μελωδίες Παρισιού, τραγούδια του Hollywood και αγαπημένα τραγούδια από τον Ελληνικό κινηματογράφο.
    ΑΓΓΕΛΩΝ ΒΗΜΑ: "Το καμπαρέ της καρδιάς". Μουσική παράσταση με την Nicol Konstante να ερμηνεύει τραγούδια των Edith Piaf, Kurt Weill, Jacques Brel και Μάνου Χατζιδάκι, στο ύφος των βερολινέζικων καμπαρέ του μεσοπολέμου.
    ΜΕΤΡΟ: Μάρθα Φριντζήλα και Kubara Project, κάθε Δευτέρα και Τρίτη. Μαζί τους η σοπράνο Ματούλα Ζαμάνη.
    GAZARTE: Το συγκρότημα Puppini Sisters επιστρέφει στα χρόνια της αθωότητας με μουσική jazz, swing κι ατμόσφαιρα που παραπέμπει στη Γαλλία του μεσοπολέμου, αλλά και στις μελωδίες του Benny Goodman.
    HALF-ΝΟΤΕ JAZZ CLUB: Swingin' party με τη μπάντα BELLEVUE CADILLAC. Μια διαδρομή από τη τζαζ του ’20 στην R&B της Νέας Ορλεάνης, στα blues του Kansas City και στα swing της δεκαετίας του ’30 και του ’40. Επόμενη στάση η R&B του ’50, Stax, Muscle Shoals και το Memphis...
    ΘΕΑΤΡΟ ΑΝΕΣΙΣ: Μουσική παράσταση "ΑΠ’ ΤΟΝ ΑΤΤΙΚ ΣΤΟΝ ΓΟΥΝΑΡΗ", με τον Δαυίδ Ναχμία, κάθε Τρίτη στις 16:00 – 18:00 και 19:00 – 21:00.

    Δεν κάνω πλάκα... για να μην πω και για το αφιέρωμα στην Εντίθ Πιαφ, που ετοιμάζει το Μέγαρο Μουσικής στις 31 Ιανουαρίου και για "Το μικρόβιο του έρωτα" που συνεχίζεται στο Ακροπόλ. Πίσω ολοταχώς... σα να μην πέρασε μια μέρα :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστώ πάρα πολύ όλους και αντεύχομαι εγκαρδίως!!!


    Σείριε, το μέρος αυτό της σπονδυλωτής ιστορίας της "Κάλπικης Λίρας", με συγκινεί κι εμένα πάντα, κάθε φορά που το βλέπω... Κι ενώ με τα αστεία μέρη μιάς ταινίας που έχεις δει, σπάνια να ξαναγελάσεις (εκτός κι αν τα έχεις ξεχάσει) δε συμβαίνει το ίδιο και με τα συγκινητικά, που ένα πιάσιμο στην ψυχή θα το νοιώσεις όταν τα ξαναδεις...


    Σοφιά, όπως ήταν αναμενόμενο το 2010 δε μας έστησε... Ευτυχώς(;)...


    Πολύ ωραίο το βιντεάκι, Απόστολε! Αυτό που μου αρέσει πιό πολύ σ' αυτές τις ταινίες της εποχής (ένδοθεν και έξωθεν), είναι αυτό το ψεύτικο, χτυπητό χρώμα! Είναι σχεδόν σαν των κινουμένων σχεδίων! Απολαυστικό! Σλουρπ!


    Νά 'σαι καλά θειούλα μας!!! Τις ακριβότερες ευχές, έχεις κι απο εμάς!


    Μαριάννα μου, συνήθως κι εγώ στο "δεν πηγαίνω πουθενά" καταλήγω κι εγώ. Κι όχι μόνο επειδή συγχέονται μέσα μου οι επιλογές, άλλα και γιά το γεγονός ότι, και γιά να δει κανείς έστω και τα μισά από αυτά που θέλει, πρέπει να ξοδεψει σεβαστό μέρος του -όποιου- εισοδήματός του... Ασέ που είναι και λίγο τζόγος, γιατί δεν μπορείς να είσαι σίγουρος αν αυτό που θα δεις -το αυστηρά επιλεγμένο- εν τέλει, θα σε ικανοποιήσει τόσο ώστε να πεις: "Χαλάλι και με το παραπάνω!..."
    Πάντως, το "υπολογιστή, αγάπη μου", μου φέρνει κάτι σε μιζέρια, παρ' όλο που κι εγώ του δίνω άπλετο από το χρόνο μου...


    Μπρε, μπρε, μπρε... Υπάρχουν τόσα πράγματα και θεάματα εν Αθήναις, καλε συμπλόγκισσα;;;... Ενδιαφέροντα κάποια από αυτά....
    Πάντως άλλο να σου τραγουδάει η Μάρθα Φρητζήλα τραγούδια της Αμάλια Ροντρίγκες (που δεν την έχω ακούσει βέβαια την κοπέλα, και που και ταλέντο θά έχει και εξαιρετική θα είναι, γιά να την προτείνεις εσύ), κι άλλο να ακους την Αμάλια Ροντρίγκες με σάρκα και οστά να σου τα ερμηνεύει η ίδια στο "Mocambo", ενώ σε έχει φέρει μιά Κάντιλακ του '58, σε μιά Πανεπιστημίου που η λέξη "κίνηση" της είναι παντελώς άγνωστη... Από αυτήν την άποψη και μέρες έχουν περάσει, και χρόνια και γενικώς πολύ νερό κάτω απ' τα ποτάμια...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Κατάλαβα... δε θα με πας πουθενά... ΠΑΛΙ (..."τη γούνα, το πήρα απόφαση, θα μου τη φάει ο σκόρος")... :-)
    Κι αυτά για την κίνηση στην Πανεπιστημίου, εγώ τ' ακούω βερεσέ... μου θες και Κάντιλακ του '58... είχες και στο χωριό σου Κάντιλακ "που κόβατε τον πατσά με το ψαλίδι"? :-)
    Έτσι κι αλλιώς, βρε 'συ, "εμείς με τραμ πηγαίνουμε και άλλοι με ταξάρες" και αμαξάρες..."για μας τα ντόρτια κι οι διπλές και γι άλλους οι εξάρες". Δε σου λέω να με πας στο Casablanca Music Hall, να δούμε τη Νίνα Λοτσάρη με παγιέτες, φτερά και πίπουλα, αλλά μια γωνίτσα στο Χάραμα της Καισαριανής ν' ακούσουμε Γούναρη (...αχμ, 'νταξει, Μακεδόνα να τραγουδάει Γούναρη) στο όρθιο, τι στο καλό, δεν το λες κι ανέφικτο !!! :-)
    Κι εκεί, μη νομίζεις, δεν έχει (...δηλαδή δεν θα 'χει, εξ όσων φαντάζομαι, καθόσον δεν έχω πάει) τάμπλ ντ' ότ και λίρα στην γκαρνταρόμπα να πάρεις το καπέλο σου (..."και γιατί παρακαλώ ?... το καπέλο μου κάνει 75.000 δραχμές... γιατί δεν πήγαινα στο Λαμπρόπουλο να πάρω άλλα τρία"... μουαχαχαχαχα!!!) και 317.000 δραχμές για ένα πανέρι λουλούδια (..."μήπως πήρα και το οικόπεδο, που βγαίνουν τα λουλούδια?"...πχχααααχα !!!). Εκεί, το πολύ πολύ ένα καρτούτσο στα δυο, μια σκέτη από γιουβέτσι και λίγη φέτα... εμ, Καισαριανή σου λέει, λαϊκή συνοικία..."κόσμος πάει, έρχεται" :-)

    ΥΓ. Όπως βλέπεις, αφορμή έψαχνα να ρίξω κι άλλες προτάσεις στο τραπέζι... κλιτς ;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. "Από αυτήν την άποψη και μέρες έχουν περάσει, και χρόνια και γενικώς πολύ νερό κάτω απ' τα ποτάμια..."

    Κάτω απ' τα γιοφύρια, θες να πεις :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Ναι απ' αυτά, τα σκασμένα!...


    Έλα, έλα! που μου θες και Μακεδόνα!!! (έστω και στην Καισαριανή...)
    Άντε στου Γκαβομανώλη το πιό πολύ και στο τσακίρ κέφι στο καρβουνιάρικο, που έχει και το καλύτερο κρασί της Αθήνας αυτή τη στιγμή, αν θες να ξέρεις.....

    ΑπάντησηΔιαγραφή