ΟΔΟΣ ΞΟΥΘΟΥ

«-Όπως λέμε Θου Βου;;;…

-Κάλε, τι Θου Βου;… Ξου-Θου!...
-Και τι είναι αυτό;
-Οδός…
-Τι;
-Δρόμος… Πώς το λένε…
-Που; Στο Πεκίνο;…
-Ποιο Πεκίνο ρε κερχανατζή!... Εδώ, στην Ομόνοια είναι.
-Μπα, ελληνικό είναι;… Και τι είν’ αυτό το «ξούθου» τέλος πάντων;…
-Προϊστορικό πουλί…
-Ρε με κοροϊδεύεις, ρε;… Ε, άντε και ΞΟΥΘΟΥ!!!!!...»


Κι όμως αυτή η οδός που έγινε αιτία για να διαμειφθεί η ανωτέρω λογομαχία, ΥΠΑΡΧΕΙ… Τώρα πως υπάρχει είναι ένα εντελώς άλλο ζήτημα, αλλά θα σας το πω κι αυτό…
Θα σας τα πω όλα… Και πρώτον, πως μου ήρθε:
Πριν μερικές μέρες έβλεπα την παραγνωρισμένη ταινία, «Συμμορία Εραστών», με τον Ντίνο Ηλιόπουλο, σε σενάριο -με εξαιρετικό χιούμορ- Ασημάκη Γιαλαμά-Κώστα Πρετεντέρη. Σε κάποια στιγμή ο Ηλιόπουλος λέει στον Βάσο Αδριανό: «Χαίρομαι που σας γνωρίζω! Είστε τόσο αρχοντικός, ευθύς… εεεε, μακρύς… Άνετος…» κι ο Ρίζος από δίπλα του: «Σαν την οδόν Ξούθου!…»


Έκτοτε μου έμεινε η απορία: που είναι αυτή η «οδός Ξούθου»… Βεβαίως, για να γίνεται υπαινιγμός στην «άνεσή» της, κατάλαβα ότι το πιθανότερο είναι να βρίσκεται στο κέντρο…
Έμελλε όμως να τη συναντήσω και μάλιστα σύντομα: Χτες κατεβαίνω για να πάρω τον ηλεκτρικό για Μοναστηράκι και –τι έκπληξη!- νιέντε ηλεκτρικός… Αναγκάστηκα να πάρω το περίφημο «Χ12» το οποίο κάνει το δρομολόγιο –λένε- του ηλεκτρικού, σταματώντας στις ανάλογες στάσεις. Πράγμα, βεβαίως, που κάθε άλλο παρά αυτό κάνει.

Το «Χ12» είναι πραγματικά σπουδαία σύλληψη. Είναι ένα λεωφορείο μπαλαντέρ με όλες τις στάσεις συγκεκριμένες και ταυτόχρονα αόριστες… Είναι το πιο αποτελεσματικό δρομολόγιο για να περιπλανηθείτε στους δρόμους της Αθήνας μια ωραία κυριακάτικη πρωία χωρίς να έχετε κανέναν απολύτως προορισμό… Αλλοίμονο σας μόνο αν το πάρετε για να πάτε εκεί που θέλετε… Τα πιάσατε τα λεφτά σας και μάλιστα με τόκο… Κοντολογίς, είναι η πιο παραπλανητική αρλούμπα για να μη βρεις ποτέ τον προσανατολισμό σου, πάρα κάποια στιγμή ζαλισμένος από την τρελή κι αυθαίρετη πορεία του αρχίζεις να ψυχανεμίζεσαι ότι κάπου εκεί κοντά πρέπει να είναι η Ομόνοια… Και πράγματι ήταν…
Σε μια στιγμή, μετά από επικές μανούβρες του υπερτροφικού και δυσκίνητου διπλού λεωφορείου, βλέπω το πιο θλιβερό θέαμα που θα μπορούσε ποτέ να μου επιφυλάξει η Αθήνα. Είναι αλήθεια ότι αγαπώ το κέντρο και αγαπώ ακόμα και την ασχήμια και την παρακμή της Αθήνας, αλλά δε μπορούσα ποτέ να φανταστώ πόσο ήταν ικανή να με σοκάρει: Ένα ανατριχιαστικά αποκρουστικό σοκάκι πλήγωσε το ανυποψίαστο βλέμμα μου και πριν φύγει εντελώς από το οπτικό μου πεδίο, μέσα από το τζάμι της πόρτας του παλαβού μου λεωφορείου, πρόλαβα να δω και το όνομά του: «ΟΔΟΣ ΞΟΥΘΟΥ»…
Δεν πρέπει να το είδα πάνω από πέντε δευτερόλεπτα, όμως μου έμεινε στο μυαλό όλη τη μέρα χτές και, προφανώς, ακόμη σήμερα.


Είναι μάταιο να περιγράψω το πώς είναι αυτό το σοκάκι… Το μόνο που μπορώ να κάνω για να βοηθήσω την φαντασία να το συλλάβει κάπως, είναι το εξής: Φανταστείτε ένα δρόμο τόσο στενό

και έναν δρόμο τόσο βρώμικο
και ανακατέψτε το μείγμα καλά...

Τώρα νομίζω έχετε -όσοι δεν έτυχε να το δείτε ποτέ- μια καλή δόση υποψίας (άλλα και κατάθλιψης) για το πώς μπορεί να είναι αυτό το καλντερίμι.

Ο δρόμος έχει σίγουρα τη δική του ιστορία που αξίζει να τη διαβάσετε στο «blog του Αθηναίου» (και ιδιαίτερα στα σχόλια της ανάρτησης).


Αυτό που θέλω να κάνω, τελειώνοντας αυτήν την ελεγεία στην οδό Ξούθου, είναι να αποκαλύψω επιτέλους ποίος και τι ήταν αυτός ο Ξούθος.
Ο Ξούθος λοιπόν αγαπητοί μου, είναι ένας από τους προπάτορές μας. Γεννήτορας των Ελλήνων, κατά την μυθολογία.
Για το ποια ήταν τα πατρογονικά του υπάρχει διχογνωμία: Στις «Ηοίες» του Ησιόδου βρίσκουμε ότι ήταν γιός της Ελένης και του Ορσηίδος, ενώ ο Ευριπίδης στην τραγωδία του «Ίων», προσπαθεί να μας πείσει ότι ήταν γιός του Αιόλου και της Κυανής. Τις οίδε και τρέχα γύρευε… Το σίγουρό όμως είναι ότι του καταλογίζεται η αρχή των Αχαιών και των Ιώνων αφού με τη σύζυγό του Κρέουσα, απέκτησαν τον Αχαιό και τον Ίωνα, ενώ είχαν και μια κόρη, την Διομήδη που όμως δεν είχε τόση ζήτηση η καημένη και δεν ίδρυσε καμία φυλή.
Τώρα, η μαμά του Ξούθου, η Ελένη κατά Ησίοδο, όπως είπαμε, είχε αδελφή την Πανδώρα, η οποία ερχομένη εις γάμου κοινωνίαν μετά του Διός απέκτησε τους εξής εξαδέλφους του Ξούθου: τον Γραικό (από όπου αίρουμε και την ονομασία μας, σχεδόν, παγκοσμίως), τον Μαγνή (από όπου η Μαγνησία) και τον Μακεδνό (από όπου η Μακεδονία).

Αυτή, λοιπόν, την «τιμή» έμελλε, τελικά, να επιφυλάξουμε σε έναν προπάτορά μας… Και πάλι καλά… Ας πάει να ρωτήσει και κανένα πιό φρέσκο (λέγε με Κολοκοτρώνη ή Καποδίστρια)...
Πάντως σύντομο ανέκδοτο βγαίνει: Ανάπλαση της οδού Ξούθου………