Τρίτη 7 Ιουλίου 2009

Άνθρωποι μονάχοι

17 σχόλια:

  1. Καλά φιλενάδα, υποκλίνομαι στη χάρη σου. Κι όπως πάντα, σημασία στη λεπτομέρεια. Έτσι είναι οι άσχετοι;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Έτσι και χειρότερα :-)
    Κι όπως συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, αποδείχτηκε απλούστατο ! Δεν είχα προσέξει ποτέ την επιλογή "Σύνθεση"... πάτησα το κομβίον και ω του θαύματος, εμφανίστηκε το παράθυρο στην επιφάνεια δημοσίευσης !!! Μετά όμως, μου ξανακόλλησε... ο κώδικας html δεν ήταν, λέει, ολοκληρωμένος. Το συμπλήρωσα κι εγώ και να το !!! :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Θεία Όλγα (...πάει, μου κόλλησε κι έτσι θα σε λέω, ελπίζω μόνο να μη σ' ενοχλεί) σ' ευχαριστώ !
    Δεν ξέρω αν διάβασες την προηγούμενη ανάρτηση (...τούτο 'δω είναι συμπλήρωμα) οι πίνακες που περνούν στο κλιπάκι, είναι έργα των συμμαθητριών του εργαστηρίου ζωγραφικής, που τυχαίνει να παρακολουθώ κι εγώ. Το λέω γιατί, κατά κάποιν τρόπο, είμαστε συνάδελφοι :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Γλυκιά μου καλημέρα!
    Δεν με ενοχλεί καθόλου το "θεία" χαρά μου να με αποκαλείς όπως νιώθεις!
    Χαίρομαι διπλά για αυτή σου τη δημιουργική πλευρά!
    Τα θερμά μου συγχαρητήρια συναδέλφισσα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Από το "θεία Όλγα", μόνο το δεύτερο θα μου φαινόταν πιθανά ενοχλητικό*... Μαρία μου πάλι έκανα την εντυπωσιακή και ως συνήθως αγενή εμφάνιση μου..!
    :oD

    Οι πίνακες δε μου άρεσαν**, το τραγούδι είναι για χειμωνιάτικο, βροχερό σούρουπο, το βίντεο το είδα 2 φορές, διότι ως σύνθεση μου άρεσε.


    * Κρύο αστείο από κάποιον που έγινε πρόσφατα θείο.
    ** Πρέπει να σταματήσετε να πέρνετε εικόνες από το γεω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Η κριτική, βέβαια είναι πάντα δεκτή, αρκεί να είναι καλοπροαίρετη. Τι να κάνουμε. Όταν εκθέτεις τα έργα σου, πρέπει να είσαι έτοιμος να ακούσεις κι αρνητικά σχόλια.
    Τα θέματά μας τα αντλούμε από διάφορες πηγές, μεταξύ των οποίων και φωτογραφίες του ΓΕΩ, πάντα όμως με την προσωπική "πινελιά" του καθένα. Η πινελιά αυτή βεβαια δε φαίνεται στο βιντεάκι της Χρονοστιβάδας. Δεν ήταν άλλωστε αυτός ο σκοπός της.
    Στην έκθεση δε συμμετέχει ούτε ένας/μία ζωγράφος. Και φυσικά όλοι/όλες είμαστε πολύ μακρυά απ' την ηλικία που μπορούσαμε να αφιερώσουμε όλο το χρόνο μας σε αυτή τη δραστηριότητα. Δουλέψαμε, όσο μπορούσαμε να δουλέψουμε, αυτή τη χρονιά και μ' αυτή την έκθεση θέλαμε να δείξουμε το αποτέλεσμα της προσπάθειάς μας και κυρίως της προσπάθειας του δασκάλου μας.
    Όσοι λοιπόν ανταποκρίθηκαν στην προσκλησή μας, έχουν κάθε δικαίωμα να ασκήσουν την καλοπροαίρετη κριτική τους.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Υπέροχο βίντεο ενός υπέροχου τραγουδιού!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Εντυπωσιάστηκα από την αισθητική των έργων, αλλά πιο πολύ από την τόλμη και την επιμονή να διοχετεύσετε τη δημιουργικότητά σας, αν και ερασιτέχνες, στα πλαίσια της παρακολούθησης μιας τάξης. Πρέπει να το διασκεδάσατε πολύ κι αυτό είναι που μετράει πρώτα από όλα.
    Να ρωτήσω μόνο, η θεματολογία ήταν καθορισμένη ή ο καθένας επέλεγε ό,τι ήθελε; Έτσι από περιέργεια.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Υπέροχο το αποτέλεσμα.
    Χαίρομαι που σ' έβαλα στον κόπο να το κάνεις. Αλλά είναι τόσο όμορφο το αποτέλεσμα, που φοβάμαι ξεπερνά τα ίδια τα έργα, γιατί είναι ένα καινούργιο έργο.
    Σέυχαριστώ πολύ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χρονοστιβάδα μου, συγχαρητήρια τόσο για το εξαιρετικό βίντεο όσο και για την ηχητική του επένδυνση με τη μεγάλη Βίκυ Μοσχολιού! [ας σου εξομολογηθώ ότι μου αρέσει υπερβολικά η φωνή της!]

    έχω χαθεί λίγο από την μπλογκόσφαιρα ένεκα καλοκαιριού, θάλασσας, προετοιμασιών στράτευσης και μιας σειράς άλλων γεγονότων! Πάντως σας διαβάζω ακόμα, μαθαίνω νέα σας...

    σου στέλνω ένα σπάνιο (θαρρώ) βίντεο με τη Βίκυ για να συνοδεύσει την καλημέρα μου...

    http://www.youtube.com/watch?v=gPjVpaD743s

    φιλώ σε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. @ Rose Blue και όποιον άλλο ενδιαφέρεται

    Σας αξίζουν χίλια μπράβο για την προσπάθεια και για τα αποτελέσματα σας. Αναντίρρητα.

    Το σχόλιο μου για το "γεω" ήταν γενικότερο και όχι δεικτικό για τη σχολή στην οποία πηγαίνετε. Όλες οι σχολές για χομπίστες στο ίδιο μοτίβο δουλεύουν. Πιστεύω ότι πρέπει, σιγά σιγά, να ξεπερασθεί το "πάρτε μία ωραία φωτογραφία και ζωγραφίστε την", αυτό παραμένει μία εξαιρετική άσκηση που εύχομαι να εμπλουτισθεί.

    Σοβαρολογώντας αστειευόμενος, ή (και) το αντίστροφο(;), ελπίζω να εκμεταλλευτείτε την έξωση και οι "ωραίες φωτογραφίες" να αντικατασταθούν με τις ωραίες/ενδιαφέρουσες εικόνες από τις εμπειρίες του καθένα μαθητευόμενου ζωγράφου. Υπάρχουν πολλές και είναι γύρω μας, δείτε της, μεταφέρετε τες στον καμβά, κάντε μας να ερωτευτούμε τον τρόπο που τις βλέπετε/νιώθετε.

    Όσο για το βίντεο και έμενα μου άρεσε, παρόλο που τα επιμέρους στοιχεία του μεμονωμένα μου αρέσουν και μπράβο στη Μαρία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Άψογη δουλειά... Από κάθε άποψη. Μπράβο σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. @MoHDa
    Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα !!!... ΕΡΕ χαρές που θα κάνει το αφεντικόοοοο !!! :-)
    Όσον αφορά το πρώτο σχόλιό σου... obviously, you are not MJ (Michael Jackson) and we are not JM (Juan Miro) :-)

    * Το "Θεία Όλγα" ηχητικά παραπέμπει σαφώς σ' εκείνη την παλιά διαφήμιση απορρυπαντικού (... είχε γίνει και τραγουδάκι -"η θεία Όλγα, η θεία Όλγα ξέρει"- αλλά που να το θυμάσαι... είσαι κι αμούστακο ακόμα... μουχιχιχι), όμως κατ' εξαίρεσιν εδώ δεν προσδιορίζει βαθμό συγγένειας αλλά ιδιότητα, εν προκειμένω τη "Θεϊκή" έμπνευση της αγαπητής 50fm, εξ ου και το κεφαλαίον "Θου" (... Κύριε) :-)

    **Περί "ΓΕΩ" δεν έχω να πω κάτι [... δεν το διαβάζω καν, εν αντιθέσει με σένα που, απ' ότι φαίνεται, το ξεκοκαλίζεις... δεν θα πω που :-)]. Προσωπικά δεν έχω "πάρει" φωτογραφίες από εκεί, όχι από "δεοντολογική" εγκράτεια, αλλά από ανικανότητα να ζωγραφίσω τοπίο από φωτογραφία. Δυστυχώς, μπορώ να δουλέψω καλύτερα έχοντας απέναντί μου το φυσικό τοπίο, αλλιώς παρεμβαίνει το αφύσικο τοπίο της φαντασίας μου, γι αυτό και -γενικώς- αποφεύγω τα τοπία :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Πάντως, για να φτάσω και στο τελευταίο σχόλιό σου κι εμμέσως ν' απαντήσω και στην αγαπητή Κλεοπάτρα & Μινγκ, δεν θεωρώ μεμπτό το να εμπνέεται κανείς από μια φωτογραφία για να ζωγραφίσει. Η συγκίνηση μπορεί να έρθει απ' οπουδήποτε... όπως βλέπεις μια κοπέλα στο δρόμο και μπορεί να σε εμπνεύσει το πρόσωπό της, έτσι μπορείς να εμπνευστείς και από μια Μεξικάνα εργάτρια, που βλέπεις σ' ένα περιοδικό, χωρίς να είσαι, μάλιστα, αναγκασμένος να ταξιδέψεις στο Μεξικό... αυτό που το πας ? :-)
    Δεν μας είπε κανείς "πάρτε μία ωραία φωτογραφία και ζωγραφίστε την", ούτε το θέμα ήταν εξ αρχής καθορισμένο. Απλώς, για να συνεχίσουμε να περνάμε καλά και να το διασκεδάζουμε, θέλαμε να προχωρήσουμε και σε κάτι άλλο... πόσο ν' αντέξει κανείς, να εξασκείται με πανιά, μπουκάλια, καρέκλες, προτομές κλπ ?... ένα, δυο, τρία χρόνια ?... μπουχτίσαμε :-)
    Στην απάντηση της συμμαθήτριας "rose blue", συμπληρώνω πως, ως ομάδα τουλάχιστον, αφενός δεν έχουμε τη δυνατότητα να δουλεύουμε σε φυσικό περιβάλλον, αφετέρου δεν έχουμε εξασκηθεί ακόμα τόσο, ώστε να τελειώνουμε ένα έργο σε κάθε μάθημα. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, περιοριζόμαστε σε "θέματα" που μπορούν να στηθούν εύκολα και γρήγορα σε μια αίθουσα ή σε "δανεικές" εικόνες... ίσως τώρα με την έξωση, όπως λες κι εσύ, ν' αλλάξουν τα πράγματα. Ουδέν κακόν αμπιγιέζ καλού :-)
    Πιστεύω πως, αυτό που μας περιορίζει τελικά, είναι η όραση κι όχι το μυαλό (... επ' αυτού έχει αναρτήσει ένα εξαιρετικό κείμενο η Κλεοπάτρα & Μινγκ στο ιστολόγιό της και θα πρότεινα σε όλους να το διαβάσετε). Έτσι κι αλλιώς, είτε κάτι το βλέπουμε δια ζώσης είτε σε φωτογραφία, το βλέπουμε με τα δικά μας μάτια. Στην ουσία, αυτό που μεταφέρεται στον καμβά είναι η προσωπική... η εσωτερική αίσθηση που έχει ο καθένας για την πραγματικότητα... αυτό που αντλεί η ψυχή του από κάτι που του κίνησε το ενδιαφέρον. Αυτό που βλέπω είναι μόνο η αφορμή... το έναυσμα κι αυτό μπορεί να προκύψει απ' οπουδήποτε. Για να μην επαναλαμβάνομαι, θα φέρω ένα παράδειγμα από δικό μου έργο (...για κάθε άλλο, μπορεί να μιλήσει καλύτερα ο δημιουργός του). Κοιτούσα για ώρα σ' ένα περιοδικό, τη φωτογραφία μιας τσιγγάνας ρακοσυλλέκτριας σε μια χωματερή. Η έκφρασή της, σε πρώτη εντύπωση, απέπνεε κούραση και αηδία γι αυτό που έκανε, σε μια δεύτερη όμως, ίσως βαθύτερη ή εντελώς προσωπική μου αίσθηση, "έβλεπες" κάτι άλλο... ένα πείσμα, ένα απελπισμένο θάρρος κι εν τέλει, μια περηφάνια. Αυτό, λοιπόν, το άλλο θέλησα να αποτυπώσω (...δεν ξέρω, βέβαια, αν τα κατάφερα).
    Να εξομολογηθώ και κάτι... ο δάσκαλός μας με "μαλώνει" συχνά γιατί κολλάω σε λεπτομέρειες... το 'χω αυτό το κουσούρι, τι να κάνουμε :-) Δεν είναι όμως προσπάθεια ν' αναπαραστήσω πιστά αυτό που βλέπω, αλλά ανάγκη να είμαι συνεπής στην εικόνα που έχω σχηματίσει μέσα μου και σ' αυτό που θέλω να πω.
    Αυτάκια προς το παρόν :-)
    Α... και να μας ξανάρθεις, γιατί οι παρατηρήσεις σου πάντα δίνουν αφορμές για ωραίες συζητήσεις (...το λέω για 'κείνους που δε σε ξέρουν... ακόμα) κι αυτό είναι κάτι που, δυστυχώς, λείπει από το μπλόγκινγκ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  15. Απόστολε και Μαργαρίτα, σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια !
    Βαγγέλη, εσένα σ' ευχαριστώ διπλά :-)
    Συγνώμη που άργησα ν' απαντήσω στα σχόλιά σας... αντιμετώπισα ένα τεχνικό πρόβλημα και δεν ήξερα πως να το λύσω. Βασικά, ήταν πρόβλημα του μπλόγκερ που δεν υπήρχε στις συχνές αναφορές κι αναγκάστηκα να περιμένω, μπας και λυθεί μόνο του... "άρχισαν τα όοοοργανααααα" :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. "Σειριούλη" μου, το είδα το βίδεο και το απήλαυσα !!! Να 'σαι καλά, αγορίνα... καλά μπάνια και καλά κουράγια για την επικείμενη στράτευση :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή