Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

ΕΞΕΤΕΘΗΜΕΝ... ΑΝΕΠΑΝΟΡΘΩΤΑ !!!


Κάθε χρόνο τέτοια εποχή, άλλοτε στις αρχές κι άλλοτε στα τέλη του Ιουνίου, το Πολιτιστικό Κέντρο του Δήμου Μαρκοπούλου (Μεσογείων) είθισται να διοργανώνει εκδηλώσεις, στις οποίες παρουσιάζεται η ετήσια δουλειά των εργαστηρίων του. Έτσι και φέτος, στις 28 Ιουνίου, πραγματοποιήθηκαν τα εγκαίνια της έκθεσης του εργαστηρίου ζωγραφικής, που περιλαμβάνει έργα παιδιών και ενηλίκων, με κεντρικό θέμα τις "ανθρώπινες δραστηριότητες". Παράλληλα, παρουσιάζονται "νεκρές φύσεις", τοπία και σχέδια-ασκήσεις των νεότερων κυρίως, αλλά και των παλαιότερων μελών της ομάδας, που πλέον -απ' όσο μου επιτρέπει η επί τέσσερα συναπτά έτη συμμετοχή μου- μπορώ να πω, πως έχει εξελιχθεί σε μια ζεστή και δημιουργική παρέα, γεμάτη μεράκι, κέφι και αγάπη για την τέχνη και ειδικότερα για τα εικαστικά...

Ο συνδετικός κρίκος αυτής της όμορφης συντροφιάς, είναι ο ζωγράφος και δάσκαλός μας, Γιώργος Αναγνωστάκης... ένας άνθρωπος με ανεπτυγμένη αισθητική αντίληψη, πηγαίο χιούμορ και γνώση του αντικειμένου, που η μεταδοτικότητά του οφείλεται κυρίως στην προσωπικότητα και την παρουσία του. Αυτό που μου έκανε εντύπωση από την πρώτη μέρα που μπήκα στο εργαστήριο, μ' ένα μολύβι κι ένα μπλοκ ζωγραφικής υπό μάλης, άγνωστη μεταξύ αγνώστων, με τη συνήθη ανασφάλεια και συστολή του πρωτάρη, ήταν ο τρόπος που στεκόταν πλάι στον κάθε μαθητή (... κι ήμασταν καμιά εικοσαριά, ζωή να 'χουμε) κι ενθάρρυνε την ελεύθερη έκφρασή του. Χωρίς ίχνος αυστηρότητας και δασκαλίστικης καθοδήγησης, χωρίς παρεμβάσεις επί του πρακτέου, παρά μόνο αν ο ίδιος ο μαθητευόμενος το ζητούσε, κατάφερνε -και συνεχίζει- να βγάζει στην επιφάνεια το όποιο καλά κρυμμένο ταλέντο μας και το σημαντικότερο, το -πολύ συχνά καταπιεσμένο- καλύτερο κομμάτι του εαυτού μας.

Για να είμαι ειλικρινής, δεν ήταν κατ' αρχήν στις προθέσεις μου να ανακοινώσω την έκθεση, καθώς πρόκειται για καθαρά ερασιτεχνική δουλειά, που η επιτυχία ή η αποτυχία της δεν εξαρτάται από την εμπορική απήχηση. Η γνώμη μου άλλαξε, όχι τόσο από τη μεγάλη προσέλευση του κόσμου στα εγκαίνια (... κάτι που, άλλωστε, συμβαίνει σ' αυτές τις περιπτώσεις, αλλά αυτό δεν λέει τίποτα) όσο από την ενθουσιώδη αποδοχή του, στο αποτέλεσμα της συλλογικής προσπάθειας ενός έτους.

Η ζωγραφική, όπως και κάθε μορφή τέχνης, μπορεί να είναι μοναχική εν τη γενέσει της και κατά την πορεία ενός έργου, μετά την ολοκλήρωσή του όμως, έχει ανάγκη την ανταπόκριση περισσότερων ανθρώπων, για να επιτευχθεί ο σκοπός ύπαρξής της, που δεν είναι άλλος από την επικοινωνία. Είναι μεγάλη ανακούφιση για την ψυχή του καλλιτέχνη, να νιώθει ότι τα μηνύματα που μεταφέρει με το έργο του, βρίσκουν αποδέκτες. Δε μιλώ για την ανούσια κάλυψη του κενού της ματαιοδοξίας, που ενίοτε διακρίνει τους εκπροσώπους του χώρου (...κι αυτό ακόμα, ως ένα βαθμό τουλάχιστον, είναι ανθρώπινο και φυσιολογικό), αλλά για το συναίσθημα της ευφορίας και συνάμα της συγκίνησης, που νιώθει ένας οποιοσδήποτε δημιουργός, όταν ακόμα κι από ένα βλέμμα, εισπράττει την αίσθηση πως αξίζει τον κόπο να συνεχίσει να κάνει αυτό που κάνει...

Η έκθεση, που φιλοξενείται στο νεοκλασικό κτήριο της Δημοτικής Βιβλιοθήκης του Μαρκόπουλου, θα διαρκέσει ως τις 24 Ιουλίου και πιστεύω πως αξίζει τον κόπο, αν ο δρόμος σας περνάει από εδώ, να κάνετε μια στάση, ακόμα και μόνο για να περιηγηθείτε στο χώρο. Το κτήριο, που χρονολογείται από το 1904 και είναι δωρεά του Ανδρέα Συγγρού, στέγαζε αρχικά το Α΄ Δημοτικό Σχολείο, φημολογείται δε, πως το αρχιτεκτονικό του σχέδιο ανήκει στον Έρνστ Τσίλλερ. Το 1994 χαρακτηρίστηκε "Διατηρητέο" από το Υπουργείο Πολιτισμού και μετά τις εργασίες αποκατάστασής του στεγάζει το Πολιτιστικό Κέντρο και τη Δημοτική Βιβλιοθήκη.



Πληροφορίες : τηλ. 22990-49393
Οδός : Παπαβασιλείου 34
Ώρες λειτουργίας : 9.00 - 13.00 & 17.00 - 21.00

10 σχόλια:

  1. Ωραιότατη προσέγγιση στο ζήτημα της δημιουργικότητας του καλλιτέχνη και της ανάγκης του για καταξίωση. Πέραν τούτου, οι πίνακες που δείχνουν οι φωτογραφίες είναι θαυμάσιοι σε βαθμό να μην πιστεύει κανείς ότι προέρχονται από ερασιτέχνες!

    Α, επιπλέον δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ότι ζούμε σε διπλανά σπίτια κυριολεκτικά και ότι η περσόνα της Χρονοστιβάδας είναι η γειτόνισσα που καλημερίζω... Είναι λίγο γκροτέσκο και ειρωνικό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Καταπληκτικά!! Χίλια μπράβο! Προσπάθησα και γω πέρισυ αλλά φευ, ούτε γραμμή!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Κλεοπάτρα και Μινγκ είπε..."Α, επιπλέον δεν αποκλείεται να αποδειχθεί ότι ζούμε σε διπλανά σπίτια κυριολεκτικά και ότι η περσόνα της Χρονοστιβάδας είναι η γειτόνισσα που καλημερίζω..."

    Το ιντερνέτι επιφυλάσσει εκπλήξεις... αν όντως βγούμε γειτόνισσες, θα είναι η μεγαλύτερη έκπληξη του αιώνα !!! Ούτε που θυμάμαι τι έψαχνα στο θείο Γούγλη κι έπεσα, εντελώς τυχαία, σ' ένα ιστολόγιο (...ούτε που θυμάμαι ποιό) και διάβασα ένα σχόλιό σου κι από 'κει βρέθηκα στο μπλογκ σου και δεν έλεγα να ξεκολλήσω... Λατρεμένη μου Κλεοπάτρα, είσαι η πρώτη μου καινούρια φίλη εδώ... θα μουρλαθώωωωωωωωω !!!!... δε γίνονται αυτά τα πράγματα... είναι ασύλληπτο !!!

    Σοφάκι μου, σ' ευχαριστώ !!! Παρεμπιπτόντως, όταν ανέφερες προ καιρού σ' ένα κείμενό σου κάτι για το ΙΚΕΑ του αεροδρομίου και για το Πόρτο-Ράφτη, νόμιζα πως είμαστε κοντοχωριανές. Τελικά δεν είμαστε, αλλά δε βαριέσαι... κι η Εύβοια τι είναι ?... δυο τσιγάρα δρόμος :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Λοιπόν, τώρα που το ξανασκέφτομαι, Κλεοπάτρα μου, μάλλον με μπερδεύεις με κάποια συμμαθήτρια, που πιθανώς αναγνώρισες στη φωτογραφία (... δεν αποκαλύπτω ποιά είμαι, το αφήνω για κουίζ... χεχε). Αποκλείεται να μένουμε δίπλα δίπλα... απ' ότι ξέρω, η γειτόνισσά μου από αριστερά δεν ασχολείται με τους υπολογιστές. Η από δεξιά πάλι, ψιλοασχολείται λόγω δουλειάς, αλλά δεν ανταλλάσσουμε απλώς μια καλημέρα, οπότε αν είχε ιστολόγιο θα μου το είχε πει... μωρέ λες ?
    Τέλος πάντων, ακόμα κι αν δε μένουμε δίπλα δίπλα, κάπου κοντά θα είμαστε... λίγο το 'χεις ? :-)
    Κατά τις επτά το απόγευμα θα βρίσκομαι στη Βιβλιοθήκη... θα χαρώ πολύ να σε γνωρίσω κι από κοντά... να λυθεί και το μυστήριο, γιατί θα σκάσω :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Κάθε μορφή τέχνης ...
    Κάθε κατάθεση ψυχής ...
    Ανεβάζει ακόμα ένα σκαλοπάτι τον άνθρωπο ...
    Μπράβο σας, Καλό κουράγιο και ...
    ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρονοστιβάδα μου, υπέροχα τα έργα που παραθέτεις στην ανάρτηση. Μακάρι να είχα την δυνατότητα να τα δω από κοντά.
    Επίσης με πολύ ενδιαφέρον διάβασα τις απόψεις σου για την έκφραση του ψυχικού μας κόσμου μέσω της τέχνης. Στα περισσότερα συμφωνούμε, αυτό όμως που λατρεύω σε αυτές τις εκθέσεις των "ερασιτεχνών", είναι η απουσία της υπεροψίας. Κάτι, που με διώχνει από κλάθε επαγγελματική προβολή έργων τέχνης.
    Καλό μήνα σου εύχομαι και μακάρι να υπήρχε η δυνατότητα προβολής του κάθε έργου χωριστά.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ευχαριστούμε για την ανάρτηση Χρονοστιβάδα μου!
    Καλό μήνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Φιλενάδες το να βρεθείτε γειτόνισσες μόνο στατιστική αξία έχει. Ουσιαστικά όπου κι αν μένετε είστε πολύ κοντά.
    Οι πίνακες είναι τόσο καλοί που εκπλήσσει ότι προέρχονται από ερασιτέχνες. Μπράβο.
    Το κτήριο του εργαστηρίου σας μου θύμισε τα πρώτα σχολικά μου χρόνια. Είναι ίδιο με το Δημοτικό σχολείο που πήγαινα. Κι αυτό από τον Αντρέα Συγγρό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Άγρυπνε, ακόμα κι αν δε γίνεται συνειδητά και προαποφασισμένα, αυτός είναι ο "στόχος", τελικά. Ό,τι βγαίνει κατευθείαν απ' την ψυχή, τη λευτερώνει και αυτόματα ανυψώνεται... έστω και λίγο ή για λίγο. Σ' ευχαριστώ !!!

    Βαγγέλη, σ' ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια ! Η τελευταία σου πρόταση με παρακίνησε να συγκεντρώσω τα περισσότερα έργα σ' ένα βιντεάκι, το οποίο παλεύω από προχθές κι ελπίζω να το τελειώσω και να το ανεβάσω μέσα στο Σαββατοκύριακο... είμαι και άσχετη :-)

    Μαργαρίτα, εγώ σ' ευχαριστώ που πέρασες :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. webwalker, τώρα έθιξες μεγάλο ζήτημα και πονεμένη ιστορία. Το κτήριο που φιλοξενεί την έκθεση δεν έχει χώρο και για το εργαστήριο (... τουλάχιστον έτσι μας είπαν, γιατί μάλλον έχει, αλλά δεν θέλουν να μας τον παραχωρήσουν). Το εργαστήριο στεγάζεται προσωρινά σε μια αίθουσα -από τις πολλές- που χρησιμοποιεί η φιλαρμονική του δήμου για τις πρόβες της. Απ' ότι λέγεται, του χρόνου λήγει η "περίοδος χάρητος" και η αίθουσα θα επιστραφεί στη φιλαρμονική... κι εμείς θα μείνουμε άστεγοι. Δε βαριέσαι, ευκαιρία να βγούμε στους αγρούς... να κάνουμε και κανένα τοπίο :-)
    Καλημέρα και καλό μήνα σε όλους !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή