Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Ιθάκες και Αζόρες



Σαν βγεις στον γυρισμό απ' το Καστελόριζο
να εύχεσαι, κατ' αρχάς, να υπάρχει ακόμα δρόμος
γεμάτος περιπέτειες, γεμάτος γνώσεις
(... ουχί μόνον λάθη τραγικά και χρέη).
Τους Άνεργους και τους Συνταξιούχους,
τον θυμωμένο Μισθωτό να φοβάσαι,
τέτοιους στον δρόμο σου πολλούς θα βρεις,
αν μεν' η σκέψις τους υψηλή, αν εκλεκτή
συγκίνησις το πνεύμα και το σώμα τους ακόμ' αγγίζει
(... και δεν τους εκατάπιεν του καναπέ το κύτος,
της οθόνης τα βρωμερά, λιμνάζοντα νερά).
Τους Κερδοσκόπους και τους Δανειστάς,
τον άθλιο Εταίρο ασφαλώς και θα ξανασυναντήσεις,
αφού τους κουβανείς μες στο βρακί σου,
(... τους έκαμες του οράματός σου κηδεμόνας).
Να εύχεσαι νά 'ν' εύκολος ο δρόμος.
Άλλη φουρτούνα το καράβι δεν αντέχει
Πολλά ήσαν τα καλοκαιρινά πρωϊά
που με τι ευχαρίστησι, με τι χαρά
το πλήρωμα έμπαινε σε λιμένας πρωτοειδωμένους,
σταματούσε σ' εμπορεία Φοινικικά,
και τες καλές πραγμάτειες αποκτούσε,
σεντέφια και κοράλλια, κεχριμπάρια κ' έβενους,
και με ηδονικά μυρωδικά κάθε λογής,
γέμιζε τα σεντούκια (... και τους τραπεζικούς λογαριασμούς).
Τώρα, σε πόλεις Ευρωπαϊκές πολλές να πας,
να ζητιανέψεις και να πάρεις απ' τους χορτασμένους.
Πάντα στον νου σου νά 'χεις την Ιθάκη (...όπως το πες).
Το φθάσιμον εκεί ειν' ο προορισμός σου
Αλλά μη μας βιάζεις άλλο στο ταξείδι (...φτάνει).
Το νου σου, επίσης, να 'χεις στο τιμόνι
μη και το πλοίο, αντί για την Ιθάκη
"εφνιδίως εξοκήλη ανοικτά των Αζορών,
που καταστρέφη νέους και θάπτη των κορών"
Καλλίτερα χρόνια πολλά να μη διαρκέσει το ταξείδι
γιατί γέρος πια όταν θ' αράξεις στο νησί,
άφραγκος, με όσα έχασες στο δρόμο,
άδικα θα προσμένεις να σε ξεχρεώσει η Ιθάκη.
Η Ιθάκη σ' έδωσε το δύσκολο ταξείδι.
Χωρίς αυτήν δεν θά 'βγαινες στη γύρα.
Κι αν πτωχική την βρεις, η Ιθάκη δε σε γέλασε
(...μάλλον εσύ εκείνην) κι άλλο δεν έχει να της τάξεις πια.
Έτσι σαχλός που έγινες, με τόση αναισθησία,
ήδη θα το κατάλαβες οι Ιθάκες (...κι οι Αζόρες) τι σημαίνουν.


Αφιερωμένο εξαιρετικά...

5 σχόλια:

  1. Αν το καταλάβει..να μου τρυπήσεις τη μύτη.
    Βρισκόμαστε σε αλλο μήκος κύμματος..με τους κυρίους που κάναν το καράβι μας ...υποβρύχιο...
    Καλη Κυριακή

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Χαχαχαχα!!! Τέλειο συνιστολογιοτάτη!!!
    Εύγε!!!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ας γελάμε κι ας πηδάμε, για να λεν πως δεν πεινάμε :-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Τις καλησπέρες μου, ότι ανεκάλυψα το μπλογκίδιον τούτο και χαίρομαι διότι είναι εξαίρετον!

    Το λοιπόν, όχι μόνον κάμανε το καράβι υποβρύχιο, αλλά είναι γερμανικής σχεδιάσεως και... γέρνει! Και αφού γέρνει, παρασέρνει, και μας παίρνει και μας διαολοστέλνει...
    Αλλά για ένα ταξείδι στην Ιθάκη, είναι απαραίτητος ο νόστος. Και νόστος χωρίς προορισμός δεν νοείται. Νόστος για ποιό πράγμα; Για τα πανεπιστήμια της Εσπερίας; Τα πολυκαταστήματα της 5ης Λεοφώρου; Τα ευαγή ιδρύματα των Βρυξελλών; Αυτά δεν προκαλούν νόστο. Όχι, αυτό το συναίσθημα κάποιοι άνθρωποι δεν μπορούν να το νοιώσουν. Στερούνται το «υπόβαθρο» για κάτι τέτοιο...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Έτσι ακριβώς έχουν τα πράγματα, Νικόλα !
    Το πανάκριβο κι έτι ανεξόφλητο υποβρύχιο, με το ανίκανο πλήρωμα, ναυάγησε, εν τέλει, στις Αζόρες... το νησί των λωτοφάγων. Τα θαλασσοδάνεια μας ξέβρασαν σ' έναν τόπο ξένο, που δε μας χωρά και δεν πρόκειται ποτέ να μας καλοδεχτεί και να μας αφομοιώσει. Γιατί βρεθήκαμε εκεί κατά λάθος... εμείς για Ιθάκη κόψαμε εισιτήριο. Την Ιθάκη ξέραμε... αυτήν κουβαλάμε στην ψυχή μας... αυτήν γυρεύαμε... και γι αυτήν θα πρέπει να ξανασηκώσουμε άγκυρα. Όσοι από μας δεν δοκιμάσαμε τον καρπό της λησμονιάς...

    ΑπάντησηΔιαγραφή