Παρασκευή 6 Μαρτίου 2009

Τρομερές γιαγιάδες...!

Την προηγούμενη εβδομάδα, πήρε το μάτι μου μιά είδηση που αργότερα όσο κι αν την έψαξα δεν την βρήκα διαδικτυακώς ούτε από τον φορέα που την παρουσίασε, την ΕΤ3.

Ήγουν, η κυρία Άννα Κωφού έκανε την 18η κατά σειρά ατομική έκθεσή της στη Θεσσαλονίκη. Το σπουδαίο όμως είναι ότι η κυρία Κωφού είναι 96 ετών! Άρχισε δε να ζωγραφίζει από την ηλικία των 55 και μετά, χωρίς ποτέ να έχει ασχοληθεί προηγουμένως με τα εικαστικά, αφού μέχρι τότε ήταν αφοσιωμένη στα των οικογενειακών υποχρεώσεων.
Η ζωγραφική την γεμίζει και της δίνει εμφανώς ζωή, στέλνοντας συνήθεις υπόπτους -μεταξύ άλλων τους κυρίους Αλτσχάιμερ και Πάρκινσον- γιά τέϊα και έταιρα αφεψήματα...!

Συμπληρωματικά να αναφέρουμε ότι η Άννα Κωφού γεννήθηκε το 1913 και είναι η πρώτη καταγεγραμμένη δημότης της Συμπρωτεύουσας! (Αφού η Θεσσαλονίκη απλευθερώθηκε το 1913). Η πρώτη εικαστική παρουσία της ήταν το 1974. Έχει ήδη παρουσιάσει τα έργα της σε 18 ατομικές εκθέσεις και σε πάνω από 50 ομαδικές σε Ελλάδα, Γερμανία, Γαλλία και Ιαπωνία.
Θέματα της αρχικά υπήρξαν οι κεραίες της τηλεόρασης, η σύγχρονη Θεσσαλονίκη και η Άνω Πόλη, λουλούδια, τοπία της Χαλκιδικής και Μακεδονίτικα τοπία. Στη συνέχεια, την κέρδισε το σκίτσο, οι μορφές και η αφαίρεση. Τις ελαιογραφίες ακολούθησαν οι ακουαρέλες, το μολύβι και το ακρυλικό.
Έχει τιμηθεί με το βραβείο του «Club International des Beaux Arts», Μασσαλία, Γαλλία, 1989, ενώ είναι μέλος στις «Societe des Artistes Independants» στη Γαλλία, «Ένωση Καλλιτεχνών Παλαιού Φαλήρου» και «Ordine Academico International «Greci-Marino» στην Ιταλία.

Με αφορμή αυτή τη δικία μας σούπερ γιαγιά, ανακάλυψα άλλες δύο από το εξωτερικό που αξίζει τον κόπο να τις γνωρίσουμε γιά τα ανεκτίμητα μηνύματα που δίνουν σε ένα κόσμο όπου η δικτατορία του σχετικού, η έλλειψη νοήματος και η απαξία στις απλές αλήθειες της ζωής τείνουν να "θεσμοθετηθούν":
Η Irene Sinclair που πριν 4 χρόνια (96 ετών τότε) ήταν το πρόσωπο που επέλεξε μεγάλη εταιρεία καλλυντικών, για να διαφημίσει τα προϊόντά της.

«Συμμετείχα σε αυτή την εκστρατεία ως πρέσβειρα των ατόμων της τρίτης ηλικίας, για να δείξω ότι έχουμε ακόμη πολλά να προσφέρουμε και πως δεν υπάρχει ημερομηνία λήξης. Στη ζωή μου ουδέποτε υπήρξα ωραία, αλλά τώρα νιώθω όμορφη. Όλα εξαρτώνται από τον τρόπο με τον οποίο γερνάμε, κυρίως όταν γερνάμε με γλυκύτητα» δήλωσε.
Όπως διευκρίνισε η εταιρεία που προσέλαβε την ηλικιωμένη Ιρέν, στόχος της διαφημιστικής καμπάνιας είναι η καταπολέμηση των στερεοτύπων που προωθούνται και προβάλλονται από τα μέσα ενημέρωσης. «Ευελπιστούμε να ανοίξουμε το δρόμο σε έναν πιο ρεαλιστικό και πιο ευρύ προσδιορισμό της ομορφιάς» σχολίασε ο επικεφαλής παραγωγής της εταιρείας.

Έψαξα να βρω αν το όψιμο αυτό μοντέλο βρίσκεται ακόμη εν ζωή, άλλα δεν τα κατάφερα. Ευχομαι ολόψυχα φέτος να τα εκατοστήσει (αν δεν το έχει ήδη κάνει). Αλλιώς, ας λάμπει η όμορφη ψυχή της στους ουρανούς και τα όμορφα μάτια της στη μνήμη μας!

Τελευταία, άλλα καλύτερη άφησα την Μαρία Αμέλια Λόπεζ, την γηραιότερη blogger του Διαδικτύου, ετών 98!!!

Η υπερήλικη Ισπανίδα εισήλθε στον ψηφιακό κόσμο των ιστολογίων, στα τέλη του Δεκέμβρη του 2006, και μέσα σε αυτό διάστημα κατόρθωσε να ταράξει τα νερά του κυβερνοχώρου όσο ελάχιστοι άλλοι ιστολόγοι.
Δεν είναι μόνο η ηλικία της που «έκανε τη διαφορά», είναι και η ντομπροσύνη, η ευθύτητα και η ουσία με την οποία η Αμέλια «μιλά» on line. Στην ιστοσελίδα της, amis95.blogspot.com, η ιντερνετική γιαγιά «απελευθερώνει» τη συσσωρευμένη πείρα μιας ολόκληρης ζωής, εξιστορεί τους αγώνες που η ίδια έδωσε στο παρελθόν αλλά και αυτούς που εξακολουθεί να δίνει καθημερινά σήμερα. Μιλά για την εξουσία, τη θρησκεία, τον θάνατο και τα προβλήματα των συνομηλίκων της, θυμάται τον ισπανικό εμφύλιο, τον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και πάνω από όλα, δεν μασάει τα λόγια της.
Οπλισμένη με «χιούμορ, ζεστασιά, αισιοδοξία, νοσταλγία και επιθετικά ξεσπάσματα αριστερής πολεμικής», η γιαγιά έχει κερδίσει ένα φανατικό αναγνωστικό κοινό.
To fan-club της προέρχεται κατά κύριο λόγο από την Ισπανία και τη Λατινική Αμερική. Η γιαγιά blogger, ωστόσο, έχει κάνει τον γύρο του κόσμου ταξιδεύοντας μέσα από καλώδια και κεραίες. «Τώρα, μου γράφουν τόσοι πολλοί άνθρωποι που δεν είμαι σε θέση να απαντώ σε όλους αν και το θέλω», λέει η Αμέλια η οποία πλέον δέχεται μηνύματα από κατοίκους περιοχών όπως η Αλάσκα, η Αυστραλία, η Νιγηρία και η Κίνα.
Η Αμέλια ζει μαζί με τον εγγονό της Ντάνιελ, ο οποίος και της έμαθε να πλοηγείται στον παγκόσμιο ιστό. Αρχικά, αυτό που την ενδιέφερε ήταν να «κατεβάζει» βιογραφίες ποιητών και πολιτικών. Το ιστολόγιο ήρθε ως «δώρο» του Ντάνιελ για τα 95α γενέθλιά της.
Κάποιοι τις προτείνουν να εξαργυρώσει τη δημοτικότητά της βάζοντας διαφημίσεις στο ιστολόγιο. Η ίδια το απορρίπτει. «Το έκανα για να διασκεδάζω, όχι για να αρχίσω να ανταγωνίζομαι άλλους ανθρώπους ή να βγάζω λεφτά», λέει χαρακτηριστικά.

Στην ψηφιακή γοητεία της γιαγιάς blogger δεν κατόρθωσε να αντισταθεί ούτε ο Ισπανός πρωθυπουργός, Θαπατέρο. «Μακάρι να συνεχίσεις με αυτό για πολύ καιρό», φέρεται να ευχήθηκε ο Θαπατέρο στην Αμέλια, επικροτώντας τη δουλειά της στο Διαδίκτυο. «Δεν είμαι καλλιεργημένη αρκετά για να μου γράφει ένας πρωθυπουργός, εγώ είμαι απλώς μια ηλικιωμένη κυρία», δηλώνει γεμάτη μετριοπάθεια η γιαγιά blogger.
Στο διαδικτυακό της σπίτι έχει δεχτεί περισσότερες από 357.000 επισκέψεις. Εφημερίδες όπως η «Εl Ρais», η «Repubblica», η «Guardian» και η «Corriere della Sera» έχουν αφιερώσει χιλιάδες λέξεις στο πρόσωπό της, ενώ βίντεο με ομιλίες της έχουν κάνει την εμφάνισή τους στον ιστοχώρο του ΥouΤube.

Η πρώτη της καταχώριση

«Το όνομά μου είναι Αμέλια και γεννήθηκα στις 23/12/1911. Σήμερα είναι τα γενέθλιά μου και ο εγγονός μου, ο οποίος είναι πολύ τσιγκούνης, μου έδωσε αυτό το ιστολόγιο». Αυτή ήταν η πρώτη καταχώριση της υπερήλικης Ισπανίδας. Η δημιουργία ενός blog δεν απαιτεί χρήματα και ως εκ τούτου, ο «τσιγκούνης εγγονός» πράγματι δεν χρειάστηκε να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, βοηθάει ωστόσο σημαντικά την Αμέλια και πληκτρολογεί όλα όσα αυτή του υπαγορεύει.

Αποφθέγματα της Αμέλια

«Δεν υπάρχει τίποτα καλύτερο από το να εξασκείς τον εγκέφαλό σου».

«Συνήθιζα να ντρέπομαι να λέω πράγματα, αλλά τώρα που γέρασα είμαι πολύ πιο ντόμπρα».

«Οι μεγάλης ηλικίας άνθρωποι πρέπει να ξυπνήσουν λίγο».

«Τη ζωή πρέπει να τη ζεις. Μην παίρνετε χάπια και μην αποκοιμάστε στην πολυθρόνα».

«Προσεχώς θα πεθάνω. Το μόνο που φοβάμαι είναι μη χάσω στο μεταξύ τα λογικά μου».



Η Αμέλια σήμερα διαβάζει ψηφιακές εφημερίδες και ενημερώνεται on line για τις τελευταίες ιατρικές και επιστημονικές εξελίξεις.

Μέσα από τις σελίδες του διαδικτυακού της ημερολογίου τα έχει βάλει πρώτα και καλύτερα με τα γηροκομεία.

Πιο συγκεκριμένα, καταγγέλλει πως τα εν λόγω ιδρύματα ταϊζουν φάρμακα τους τροφίμους τους έτσι ώστε αυτοί να «ζουν» τις τελευταίες τους ημέρες παίρνοντας έναν υπνάκο μπροστά στην τηλεόραση.

«Το Ιντερνετ έδωσε μια νέα πνοή στη ζωή μου, αλλά δεν βλέπω κανένα γηροκομείο να προσφέρει στους τροφίμους του πρόσβαση στο Διαδίκτυο», δηλώνει στη βρετανική εφημερίδα «Guardian».

«Ενημερώνω όλα τα γεροντάκια και όλους όσοι νομίζουν πως δεν είμαι στα καλά μου πως κάνω chat στο Ιντερνετ και τα περνάω υπέροχα».

5 σχόλια:

  1. Πολλή ενδιαφέρουσα ανάρτηση! Αν μη τι άλλο, άνθρωποι σαν αυτούς θα'πρεπε να'ναι πρότυπα. Δεν ξέρω για το περιεχόμενο της δράσης τους (το οποίο απ'όσα διάβασα φαίνεται ιδιαίτερα αξιόλογο), όμως το απτόητο του πνεύματός τους, η ενέργειά τους, είναι στοιχεία που οι περισσότεροι χάνουμε από μικροί.

    Θυμάμαι ο παππούς μου συνήθιζε να μου λέει : "άμα ξέρανε τα νιάτα κι αν μπορούσαν τα γεράματα...". Γιαγιάδες σαν αυτές όμως δηλώνοντας πως μπορούν, πετάνε το μπαλάκι στους νέους! Μπράβο!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είθε να φτάσουμε τα χρόνια τους και να 'μαστε τόσο δυναμικοί και δημιουργικοί, όσο αυτές οι υπέροχες γιαγιάδες !!!
    Εδώ και κάτι μέρες που διάβασα το ποστ, μου καρφώθηκε να συνεχίσω με ένα αφιέρωμα στις γιαγιάδες της οθόνης... μεγάλης και μικρής. Προσεχώς στις οθόνες σας, λοιπόν :-)
    Δε μπορώ όμως να μην μνημονεύσω και δυο "εκτός οθόνης" τρομερές γιαγιάδες... τη Δόμνα Σαμίου, που με κοριτσίστικο μεράκι οργώνει ακόμα την ελληνική ύπαιθρο, συγκεντρώνοντας άγνωστα δημοτικά, παραδοσιακά τραγούδια και την Κική Δημουλά. Την αγαπημένη μου ποιήτρια, που το 2002, σε ηλικία 71 ετών, έγινε μέλος της Ακαδημίας Αθηνών. Μολαταύτα, δεν επαναπαύεται στις δάφνες της και συνεχίζει την ενεργή της παρουσία στα ελληνικά γράμματα. Το 2007 εξεδόθη το "Μεταφερθήκαμε παραπλεύρως" η πιο πρόσφατη -δεν θέλω να πω τελευταία- ποιητική της συλλογή, πάντα από τον Ίκαρο και για τον Μάρτιο του 2010, δηλαδή λίγο πριν κλείσει τα 80 της χρόνια, έχει ήδη αναγγελθεί η βράβευσή της με το "Ευρωπαϊκό Βραβείο Λογοτεχνίας" από την Association Capitale Européenne des Littératures

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μάλιστα! Θα μπορούσατε να συμπεριλάβετε και την Ελένη - Γλύκατζη Αρβελέρ, πολλή δραστήρια επίσης...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ανθρωποι σαν κι αυτούς επιβεβαιώνουν εμπράκτος την φιλοσοφική αντίληψη "να ζούμε τη ζωή μας σαν να πρόκειται σε λίγο να χαθούμε"! Ας κρατάμε αυτές τις μνήμες φρέσκες στο μυαλό μας για να μας δείνουν την απαραίτητη ενέργεια για να είμαστε δημιουργικοί!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Είχα την τύχη να γνωρίσω την κα Κωφού πριν απο αρκετά χρόνια και μάλιστα έχω την χαρά και τιμή να φιλοξενώ 3 έργα της στο σπίτι μου. Για όσους ενδιαφέρονται, ετοιμάζει νέα έκθεση στο τέλος του μήνα στη Θεσσαλονίκη.

    ΑπάντησηΔιαγραφή