tag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post8618928998957050810..comments2023-10-20T11:48:53.317+03:00Comments on senile decay: "Η ανατροπή ξεκινάει πρώτα από μέσα μας"Unknownnoreply@blogger.comBlogger13125tag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-5349207796409850722009-04-10T19:05:00.000+03:002009-04-10T19:05:00.000+03:00Ωχ... κι εσύ εκπαιδευτικός είσαι, Στενήμαχε ? Τι έ...Ωχ... κι εσύ εκπαιδευτικός είσαι, Στενήμαχε ? Τι έγινε, βρε παιδιά ? Έχετε κάνει φράξια ? :-) <BR/>Αστειεύομαι, φυσικά... μου αρέσει πάρα πολύ η μπλογκοπαρέα που δημιουργήθηκε με αφορμή την "ιστορία δίχως τέλος" και πλέον απολαμβάνω και τις υπόλοιπες δημοσιεύσεις των μελών της.Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-78925106455781336472009-03-20T13:57:00.000+02:002009-03-20T13:57:00.000+02:00Εξαιρετικό το κείμενό σου, Χρονοστιβάδα, και άκρως...Εξαιρετικό το κείμενό σου, Χρονοστιβάδα, και άκρως διδαδκικό. Ως μαθητής δεν τόλμησα να φύγω από κάποια τάξη. Σήμερα, ως καθηγητής δεν έχω αντιμετωπίσει ακόμη μια τέτοια κατάσταση. Πάντως, απελθέτω απ' εμού κάθε ποτήριον ηθικισμού, προτύπων ή ειρωνείας. Το σκηνικό στις δύο τελευταίες τάξεις του Λυκείου είναι πολυσύνθετο, ιδιαίτερα στην φροντιστηριακή εκπαίδευση.Στενήμαχος Αδόκητοςhttps://www.blogger.com/profile/15976087036709129114noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-59505027738092531982009-03-20T13:36:00.000+02:002009-03-20T13:36:00.000+02:00Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.Στενήμαχος Αδόκητοςhttps://www.blogger.com/profile/15976087036709129114noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-36252203791973517642009-03-18T02:33:00.000+02:002009-03-18T02:33:00.000+02:00Κι εγώ το πιστεύω αυτό, αγαπητέ webwalker... τουλά...Κι εγώ το πιστεύω αυτό, αγαπητέ webwalker... τουλάχιστον τις περισσότερες φορές έτσι συμβαίνει, για να μην είμαστε και απόλυτοι. Κι αυτό το λέω, γιατί μου έχει συμβεί να επιλέξω κάτι που γνώριζα πως ήταν λάθος για μένα, μόνο και μόνο επειδή ήταν σωστό για άλλους.Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-81828299917158655002009-03-17T23:10:00.000+02:002009-03-17T23:10:00.000+02:00"Όταν πια η απόφαση γίνει πράξη, μπορούμε να πούμε..."Όταν πια η απόφαση γίνει πράξη, μπορούμε να πούμε πως το άτομο έχει ξεκαθαρίσει οριστικά τι θα αποδεχτεί ως αλήθεια και τι ως ψέμα και συνειδητά πλέον, επιλέγει να υιοθετήσει το ένα απ' τα δυο και έμπρακτα." <BR/><BR/>Έτσι ακριβώς είναι και να συμπληρώσω ότι η απόφασή αυτή είναι Η ΣΩΣΤΗ επιλογή για τη συγκεκριμένη στιγμή, που πάρθηκε με τα δεδομένα της εποχής και το αξίωμα (νομίζω) ότι κανένας δεν αποφασίζει να ακολουθήσει συνειδητά το λάθος. <BR/>Το λέω αυτό γιατί μετά από χρόνια, με άλλα δεδομένα πλέον, ανατρέχουμε στο παρελθόν και χαρακτηρίζουμε μια απόφασή ή ένα δρόμο που πήραμε ως λάθος, αλλά αυτό είναι άδικο.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-76534616371065689172009-03-15T02:27:00.000+02:002009-03-15T02:27:00.000+02:00Αγαπητοί φίλοι, η σκυτάλη περιμένει τον άξιο συνεχ...Αγαπητοί φίλοι, η σκυτάλη περιμένει τον άξιο συνεχιστή του αγώνα στη διεύθυνση:<BR/><BR/>http://astropina.blogspot.com/2009/03/blog-post.htmlKostasLGhttps://www.blogger.com/profile/01901589085730498504noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-14098803083118946122009-03-14T23:29:00.000+02:002009-03-14T23:29:00.000+02:00"webwalker", πολύ ενδιαφέρουσα η δημοσίευσή σου γι..."webwalker", πολύ ενδιαφέρουσα η δημοσίευσή σου για το παράδοξο του Επιμενίδη. Έχω ήδη αφήσει ένα σχόλιο κι ίσως είναι καλύτερα να συνεχιστεί η συζήτηση για το θέμα, εκεί. Όσον αφορά στην ιστοριούλα μου, δεν εξετάζει το ζήτημα της αλήθειας από μαθηματική σκοπιά. Αν κάπου στρέφεται η ματιά της, είναι στη "σύγκρουση" του φυσικού, αυταπόδεικτου κόσμου με τον εσωτερικό, τολμώ να πω και υπόγειο, κόσμο του ανθρώπινου μυαλού, που αμφιβάλει ακόμα και για το αυταπόδεικτο. Έτσι, πιστεύω, αποκτά ουσία και η δική σου καταληκτική φράση, που απετέλεσε την επικεφαλίδα της δικής μου δημοσίευσης. Επί της ουσίας δηλαδή, η ανατροπή έχει να κάνει με τη βούληση, την υποκειμενική κρίση του καθενός... με την πνευματική επεξεργασία των πάσης φύσεως πληροφοριών που δέχεται ο εγκέφαλός του αδιαλείπτως και την ψυχική διεργασία, την πάλη που συντελείται μέσα του, μέχρι να καταλήξει σε συμπέρασμα κι από 'κει σε απόφαση. Όταν πια η απόφαση γίνει πράξη, μπορούμε να πούμε πως το άτομο έχει ξεκαθαρίσει οριστικά τι θα αποδεχτεί ως αλήθεια και τι ως ψέμα και συνειδητά πλέον, επιλέγει να υιοθετήσει το ένα απ' τα δυο και έμπρακτα. Κατ' εμέ, ακόμα και ο άνθρωπος που δρα φαινομενικά αυθορμήτως, έχει κατ' αρχήν αποδεχτεί ως αλήθεια, τουλάχιστον μια θεωρία, αυτήν της ισχύος των ενστίκτων έναντι της λογικής... έχει βάλει δηλαδή, έστω και μια φορά, το μυαλό του να δουλέψει... έστω μια φορά, έχει αναρωτηθεί "γιατί ?" κι όταν το μυαλό τεθεί σε λειτουργία -εξαιρουμένων των κλινικών περιπτώσεων, εννοείται- το ποτάμι δε γυρίζει πίσω, έτσι δεν είναι ? <BR/> <BR/>ΥΓ. Αφεντικό, γιατί "διά προσωπικήν χρήσιν" ? Εδώ διψάει η αυλή μας κι εσύ ποτίζεις τα συρτάρια ? :-)Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-30908141142230805722009-03-14T22:47:00.000+02:002009-03-14T22:47:00.000+02:00Καλησπέρα σε όλους κι ευχαριστώ για τα καλά σας λό...Καλησπέρα σε όλους κι ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Νιώθω πως πρέπει να διευκρινίσω ότι η ιστοριούλα δεν αναφέρεται σε πραγματικό περιστατικό και πραγματικούς χαρακτήρες, μολονότι ο αναγνωρίσιμος -πιστεύω- χώρος, είναι από τους πλέον γόνιμους για τέτοιου είδους συμπεριφορές... :-) <BR/>Επίσης, δεν κρίνω κανέναν και δεν συντάσσομαι κατ' ανάγκη με τον μονόλογο και την αντίδραση της Ελένης. Για την ακρίβεια, αν πρέπει να τοποθετήσω κάπου τον εαυτό μου, θα ήμουν μάλλον ένα από τα τρία άτομα που έμειναν... σαν χαρακτήρας, δυσκολεύομαι να χτυπήσω τη γροθιά μου στο τραπέζι ή ν' ανοίξω την πόρτα και να φύγω. Απεναντίας, η επιμονή μου στρέφεται στην κατανόηση κι ενίοτε στη δικαιολόγηση, ακόμα και ακραίων συμπεριφορών. <BR/> <BR/>Αγαπητή μου "Κλεοπάτρα και Μινγκ", σ' ευχαριστώ ιδιαιτέρως και χαίρομαι που καταλαβαινόμαστε ! :-) <BR/> <BR/>"DimitrAT" χαίρομαι κι εγώ για τη γνωριμία και σπεύδω να διορθώσω τη δημοσίευση. <BR/> <BR/>"KostasLG" καλωσόρισες στα μέρη μας και μετά χαράς σου παραδίδουμε τη σκυτάλη της ιστορίας :-) <BR/>Αναμένουμε εναγωνίως τη συνέχεια και υποσχόμεθα ανταπόδοση της επίσκεψης :-)Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-61908309222622891262009-03-14T16:17:00.000+02:002009-03-14T16:17:00.000+02:00Παιδάκια το παιχνίδι σας πολύ μου αρέσει. θα με πα...Παιδάκια το παιχνίδι σας πολύ μου αρέσει. θα με παίξετε κι εμένα; Σας υπόσχομαι να βάλω τα δυνατά μου. Αγαπητή Χρονοστιβάδα τον παραέβαλες ψηλά τον πήχυ. Ευτυχώς που είναι σκυταλοδρομία. Αν δεν έχεις αντίρρηση παίρνω τη σκυτάλη και αρχίζω να τρέχω.KostasLGhttps://www.blogger.com/profile/01901589085730498504noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-34496141865809526852009-03-13T23:59:00.000+02:002009-03-13T23:59:00.000+02:00Πραγματικά δεν θέλω να θεωρηθούν αυτά που θα πω φι...Πραγματικά δεν θέλω να θεωρηθούν αυτά που θα πω φιλοφρονήσεις μεταξύ συμμετεχόντων -όπως προείπε και η Κλεοπάτρα και Μινγκ-, όμως πραγματικά είμαι τόσο χαρούμενη και περίφανη μαζί, για την τροπή που έχει πάρει αυτή η "ιστορία" μας. <BR/>Να 'σαι καλά καλή Χροναστιβάδα, για το υπέροχο κείμενό σου.<BR/><BR/>Αααα επίσης -αν δεν σου κάνει κόπο- θα μπορούσες να ανεβάσεις στο πάνω μέρος του ποστ σου από που είναι συνέχεια του? (συμβουλέψου αν θες τα ποστ της Κλεοπάτρας και Μινγκ και του webwalker να δεις πως τα ξεκινούν) Απλά φοβάμαι πως έτσι δεν είναι σαφές, για κάποιον που δεν γνωρίζει, να καταλάβει τι κάνουμε.<BR/><BR/>Χάρηκα πολύ για την γνωριμία, <BR/>που είναι και ο σκοπός του παιχνιδιού βέβαια...DimitrAThttps://www.blogger.com/profile/00317022161326011319noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-88153104906719138252009-03-13T12:03:00.000+02:002009-03-13T12:03:00.000+02:00Μμμμμμμμ!!! Τι ωραία πράγματα κάνετε εδώ και αλλού...Μμμμμμμμ!!! Τι ωραία πράγματα κάνετε εδώ και αλλού???!!!... :D<BR/>Ζούλιεψα απροσμετρήτως... Μπράβο σε όλους τους συμμετέχοντες και καλή τύχη στο παιχνίδι! Άντε και στην έκδοση!!! (Είναι πραγματικά κάτι πολύ πρωτότυπο αυτή η αλυσίδα ιστοριών, γεννημένη αποκλειστικά από τη Μπλογκόσφαιρα!...)<BR/><BR/>Η καταληκτική σου πρόταση αγαπητή μου Χρονοστιβάδα μπορεί να γεννήσει ακόμα και φιλοσοφική πραγματεία...!<BR/>Κάποια στιγμή μπορεί να μου δώσει τον οίστρο γιά κάτι -ακόμα και αν η ιστορία αυτή έχει πάρει προ πολλού το δρόμο της- έστω "διά προσωπικήν χρήσιν"...Ihttps://www.blogger.com/profile/02535887914980813084noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-50623210709535286122009-03-13T09:46:00.000+02:002009-03-13T09:46:00.000+02:00Ωραία συνέχεια! Δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Έχ...Ωραία συνέχεια! Δεν ξέρεις τι θα σου ξημερώσει. Έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον το παιχνίδι καθώς περνάει από παίχτη σε παίχτη. <BR/><BR/>Επί της ουσίας Χρονοστιβάδα τέτοιες αντιφάσεις δημιουργούν "Τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα" που η καθημερινή μας πρακτική και ο βίος δεν μπορεί να τα υποστηρίξει. Και είναι η μεγαλύτερη απογοήτευση για έναν μαθητή να βλέπει το πρότυπό του να γκρεμίζεται. και για όλους μας αλλά εκεί πονάει περισσότερο.<BR/><BR/>Προσωπικά νομίζω ότι έχω περικόψει τα καθ έδρας μεγάλα λόγια και προσπαθώ να διαχέομαι ανάμεσα στα θρανία και τους μαθητές χωρίς να "χαϊδεύω αυτιά", αλλά αυτό μόνο οι μαθητές μπορούν να πουν αν είναι έτσι. Πάντως το άρθρο σου το τύπωσα να το ξαναδιαβάσω.<BR/><BR/>Όσον αφορά την καταληκτική πρόταση για δες και εδώ: http://webwalkerblog.wordpress.com/2009/02/25/αυτό-που-λέω-είναι-ψέμα/<BR/>Καλή σου μέρα και καλή συνέχεια στο παιχνίδι.Anonymousnoreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-4730703311685752522009-03-13T08:54:00.000+02:002009-03-13T08:54:00.000+02:00To κείμενο απογειώνεται, η καταληκτική πρόταση δυν...To κείμενο απογειώνεται, η καταληκτική πρόταση δυνατή. Ξέρω ότι ακούγονται όλα τούτα σαν φιλοφρονήσεις μεταξύ συμμετεχόντων στο παιγνίδι, αλλά δεν είναι. Απλά λέω αυτό που βλέπω!Κλεοπάτρα και Μινγκhttps://www.blogger.com/profile/09536645190646745805noreply@blogger.com