tag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post5338822231434572184..comments2023-10-20T11:48:53.317+03:00Comments on senile decay: Ο καλός υπηρέτης είναι ο κύριος του κυρίου του...Unknownnoreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-18837947244433312842009-11-23T09:28:27.425+02:002009-11-23T09:28:27.425+02:00Μπράβο!Μπράβο!Μπράβο!
Κάτι προσπάθησε η μαντάμ Σου...Μπράβο!Μπράβο!Μπράβο!<br />Κάτι προσπάθησε η μαντάμ Σουσού να μιμηθεί...<br />Είχε ακούσει ότι συμβαίνουν σε κάτι ξένες χώρες, κάποτε...<br />Πάντα, σε τούτο το ιστολόγιο οι αναρτήσεις είναι καταπληκτικές!<br />Καλή βδομάδα!55fmhttps://www.blogger.com/profile/03376322301282742588noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-10744047246610644262009-10-12T12:51:56.726+03:002009-10-12T12:51:56.726+03:00Είχε κι η θεία Ορτανσία (...του Ζάχου Δόγκανου, ντ...Είχε κι η θεία Ορτανσία (...του Ζάχου Δόγκανου, ντε) έναν στη βίλα της :-)Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-81698761082908166462009-10-10T23:45:43.005+03:002009-10-10T23:45:43.005+03:00Σε ευχαριστώ!!!
Δεν νομίζω ότι είναι θέμα πλέον Ελ...Σε ευχαριστώ!!!<br />Δεν νομίζω ότι είναι θέμα πλέον Ελλάδας, άλλα μάλλον θέμα εποχής, καθώς νομίζω ότι τέτοιου είδους υπηρέτες δεν πρέπει να υπάρχουν πιά ούτε στα ανάκτορα του ΜπΟΥκινγχαμ... Τα πράγματα έχουν απλοποιηθεί (δεν υπάρχει, δηλαδή, πλέον "κορτεζία" -τρόποι της αυλής...) και η Βασίλισσα Ελισσάβετ δεν είναι πιά και στην ανθηροτέρα οικονομική κατάσταση...<br /><br />Τώρα αν είχαμε ποτέ στην Ελλάδα κάτι αντίστοιχο, έχω την εντύπωση ότι μόνο στα θρυλικά μέγαρα της Μαντάμ Σουσούς θα μπορούσε να βρεθεί και δη στα πρόσωπα του Λεό (αρχιπρωτοκολλοφύλαξ) και του Τεό (αρχιθυροφύλαξ)...Ihttps://www.blogger.com/profile/02535887914980813084noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-55810703093203073412009-10-10T10:36:33.011+03:002009-10-10T10:36:33.011+03:00Καλημέρα.
πραγματικά ενδιαφέρον αλλά στν Ελλάδα εί...Καλημέρα.<br />πραγματικά ενδιαφέρον αλλά στν Ελλάδα είναι ελάχιστοι αυτοί που θα εκτιμήσουν και θα τιμήσουν το επάγγελμα, όπως δύσκολα τιμάνε το κάθε τι...Πάντως, πολύ ωραίο το κείμενο!Sophia Kolliahttps://www.blogger.com/profile/07227028883703696897noreply@blogger.comtag:blogger.com,1999:blog-6794877716912120759.post-41001558779336901932009-10-10T00:14:48.898+03:002009-10-10T00:14:48.898+03:00Βρε βρε βρεεεεεεε... τι 'ν' τούτο το ξαφνι...Βρε βρε βρεεεεεεε... τι 'ν' τούτο το ξαφνικό ? "Καλώς τα ναυτάκια τα ζουμπουρλούδικα" !!!! :-) <br />Η αλήθεια είναι ότι αδημονούσα για την επανάκαμψη, αλλά τούτη την κεραμίδα δεν την περίμενα (...εξεπλάγην που δεν είδα μουσικό ποστ). Και λέω "κεραμίδα", γιατί ποτέ δεν είχα δει το θέμα από την πλευρά που το αναλύεις. Αντιθέτως, είχα την πεποίθηση πως "τα χούγια μας" και τα κουσούρια μας, γιατί όχι, μεταξύ άλλων χαρισμάτων και δεξιοτήτων, είναι εκείνα που μας κατευθύνουν προς την επιλογή ενός επαγγέλματος. Σαν να λέμε, το επάγγελμα είναι που -εν τέλει- μας διαλέγει κι όχι εμείς αυτό. Βέβαια, έτσι όπως το θέτεις, έχεις δίκιο... μπορεί να γίνει και το αντίστροφο. Είναι κάποιες συνήθειες που, όντως, τις "κληρονομεί" κανείς λόγω επαγγέλματος. Αλλά και πάλι, έχω την υποψία, ότι αν αποκτάμε στην πορεία κάποια χούγια -δηλαδή, δεν τα κουβαλάγαμε πάντα- αυτό συμβαίνει, γιατί η εργασία που επιλέγουμε δεν μας ταιριάζει απόλυτα. Είναι κάτι σαν αγγαρεία, που συνοδεύεται από κινησιολογία μηχανική, έτσι ώστε να γίνεται ανώδυνα. <br />Όσο για τη σχέση υπηρέτη-αφεντικού, έχει όντως τροφοδοτήσει σε μεγάλο βαθμό τη λογοτεχνία, το θέατρο κι αργότερα τον κινηματογράφο και την τηλεόραση, με σημαντικότατα έργα και πλήθος χαρακτήρων... τι να πρωτοθυμηθεί κανείς !!! <br />Τις θεραπαινίδες του αρχαίου δράματος (...στον "Αίαντα" του Σοφοκλέους, στην "Άλκηστη" του Ευριπίδη κλπ) και της Ομηρικής ποίησης (...που δολοφονούνται κατ' εντολή του Οδυσσέα, μαζί με τους μνηστήρες της Πηνελόπης) ? Τον Σάντσο Πάντσα του Θερβάντες και τον Τρουφαλντίνο (... τον υπηρέτη δυο αφεντάδων) του Κάρλο Γκολντόνι (... και -γιατί όχι- την "Λοκαντιέρα" του) ? Τον "Αμπιγιέρ" του Χάργουντ και τις "Δούλες" του Ζενέ ? Το Μπρεχτικό “Ο αφέντης Πουντίλα και ο υπηρέτης του Ματί” ή τη φάρσα του Όρτον "Τι είδε ο υπηρέτης" ? [...παρεμπιπτόντως, αυτό θ' ανέβει φέτος το χειμώνα, σε σκηνοθεσία Θωμά Μοσχόπουλου και με πρωταγωνιστές τους Λυδία Φωτοπούλου, Κώστα Μπερικόπουλο, ως "Τι είδε ο μπάτλερ"... εννοείται ότι θα το δούμε :-)]<br />Στον κινηματογράφο μεταφέρθηκαν επίσης, εκτός από την πραγματική ιστορία της ιδιότυπης σχέσης της βασιλίσσης Βικτωρίας με τον υπηρέτη της Τζων Μπράουν, που αναφέρεις κι εσύ (... Mrs Brown (1997) του John Madden, με τους Judi Dench και Billy Connolly) η μυθιστορηματική σχέση της υπηρέτριας Mary Reilly με το αφεντικό της Dr. Jekyll / Mr. Hyde (...Mary Reilly (1996) με τους Julia Roberts και John Malkovich). Ασφαλώς θα υπάρχουν δεκάδες άλλες ακόμη, αλλά αυτές μου έρχονται στο μυαλό αυτή τη στιγμή. Πάντως, οι καλύτεροι κινηματογραφικοί μπάτλερ που έχω δει (...και που ανταποκρίνονται στην περιγραφή σου), ήταν ο Dirk Bogarde στην ταινία του Joseph Losey " The Servant" (1963) και ο αγαπημένος μου Ralph Fiennes, στην -κατά τ' άλλα- μέτρια ταινία του Bob Balaban "Bernard and Doris" (2006)...<br />Από τον ελληνικό κινηματογράφο, ποιός μπορεί να ξεχάσει την απίστευτη Σαπφώ Νοταρά στη "Χαρτοπαίχτρα" (... "Κυρίιιιιαααα, ο κύριοοοοος !!!), την Κατερίνα Γώγου στο "Η δε γυνή να φοβείται τον άνδρα" (..."Ο θερμοσίφουνας κύριε, πάλι τον έπιασε το γλυκύ του !!!" ..."Τσακίστηκα, κυρία Κοκοβίκου !!!") και βέβαια, το "περετικόν προσωπικόν", την καταπληκτική Μαρία Κωνσταντάρου, που "κλέβει την παράσταση" ακόμα κι απ' τη Βουγιουκλάκη, στο "Αχ αυτή η γυναίκα μου" (..."Να σερβιρίζεις παιδί μου, διότι είσαι και ατάσθαλος !!!")...Χρονοστιβάδαhttps://www.blogger.com/profile/00065987977040530483noreply@blogger.com